JuridischForum.be

Situatieschets.

X had in 1997 recht op een nieuwe firmawagen. Dat werd de op dat ogenblik gelanceerde Volvo V40 met flink wat opties (werd zelfs besteld toen de eerste nog niet rondreed - X was bij de allerleersten die met dat model op de baan kwam).

Op 1/2/1999 begint X te werken bij een ander bedrijf. Daar bieden ze hem dezelfde wagen, maar hij mag ook iets anders kiezen. Er wordt een budget gegeven, geen lijst waaruit hij moet kiezen. Het wordt een VW Sharan met flink wat opties. In het arbeidscontract dat X ondertekent, staat letterlijk dat hij recht heeft op "Een Volvo V40, een VW Sharan of gelijkwaardig". Het leasecontract loopt over 4 jaar en 140.000 km.
Enkele jaren later wordt het bedrijf opgekocht door een groter bedrijf. Daar werkt men met lijsten waaruit men een wagen kan kiezen volgens zijn functieklasse. Een carpolicy heeft X echter nooit gezien, laat staan getekend.
Wanneer de Sharan van X aan vervanging toe is, wil men hem "maar" een VW Touran geven. X zwaait echter met zijn contract en krijgt weer een Sharan.
Wanneer Sharan 2 aan vervanging toe is, wordt geen woord gerept over lijsten en functieklassen. X krijgt een budget waarvoor hij een Peugeot 807 met veel opties kiest.
Wanneer de Peugeot aan vervanging toe is, doet men plots moeilijk. X MOET kiezen uit een lijst per functieklasse. X MOET zich aanpassen aan zijn collega's. Het contract van X doet er niet toe. Enz. Op de lijst staat een Volvo V40. X merkt op dat "zijn" V40 uit 1997 al snel de naam V50 kreeg en enkele jaren geleden vervangen werd door de nieuw gelanceerde V60, De V40 heeft dus jarenlang niet bestaan en werd later opnieuw gelanceerd als kleine broer van de V60.
Daar heeft het bedrijf allemaal geen oren naar. Er staat ook een V60 op de lijst, maar dat is een basisversie. Heel wat minder dus dat de V40 van het vorige bedrijf en de 2 Sharans en de Peugeot.
X pikt het niet en schakelt een advocaat in. Het bedrijf komt met een jurist aanzetten die het smerig speelt en zelfs leugens uitkraamt, genre "Nu begrijpen we waarom X altijd geweigerd heeft de carpolicy te ondertekenen!" Dat terwijl X nooit een carpolicy zwart op wit gezien heeft, laat staan dat hem gevraagd werd die te ondertekenen.
Veel getouwtrek en intussen wordt X gepest: nadat de Peugeot terug naar de leasefirma moest wegens einde contract, doen ze hem met een oude fiat Bravo rijden. Als hij daarover iets opmerkt is het antwoord dat het zijn eigen schuld is omdat hij nog altijd geen nieuwe wagen heeft willen kiezen.
De advocaat van X ziet het uiteindelijk niet meer zitten en raadt X aan om ofwel in te binden ofwel zijn ontslag te geven. Gezien zijn leeftijd kiest X zuchtend voor het eerste.
De nieuwe wagen wordt een VW Touran met minder opties dan de vorige wagens. De carpolicy blijkt weer gewijzigd: i.p.v. 4 jaar en 140.000 km blijkt de leasetermijn nu 5 jaar en 150.000 km te zijn. Weer heeft X niets moeten ondertekenen.
De Touran zal waarschijnlijk tegen eind juni 150.000 km op de teller hebben, dus polst X of hij mag beginnen uitkijken naar een nieuwe wagen. Antwoord: je hebt nog tijd genoeg want je zit nog lang niet aan 162.000 km.
X hoort het in Keulen donderen.
Blijkbaar is de carpolicy alweer gewijzigd en weer weet hij nergens van, laat staan dat hij iets heeft moeten tekenen.

Kan dit zomaar allemaal?

Nee.

Dat dacht ik ook.

Volgende vraag: wat kan/moet X doen om te krijgen waar hij recht op heeft?
Zelf ontslag nemen is wegens leeftijd (55) en jaren anciënniteit niet aan de orde.

doorzetten waar u vroeger gestopt bent (bij de advocaat). Vraag is wel waar u bewijs zal hebben dat het vroeger 150k was? Bovendien is de wijziging van 12k extra niet echt van die aard dat het nu een essentiële en belangrijke wijziging is...

Het gewijzigde aantal kilometers is inderdaad geen ramp. Het gaat vooral om het feit dat X loonverlies geleden heeft door een wagen te moeten aanvaarden die heel wat minder waard was dan de vorige 3 wagens die hij bij dit bedrijf gehad heeft.
Het is ook erg jammer dat zijn contract gewag maakt van "een Volvo V40 of VW Sharan of gelijkwaardig" zonder dat daarbij vermeld wordt dat het om heel wat meer dan de basisuitrusting gaat. Hoewel X reeds voor het contract effectief getekend werd aangegeven had een Sharan te verkiezen, werd de V40 toch opgenomen omdat hij op dat ogenblik met een V40 reed en omdat hij, in afwachting van de levering van de Sharan, een V40 full option ter beschikking kreeg van iemand die net het bedrijf verlaten had.
Probleem is nu dat in de lijst waaruit hij nu zou moeten kiezen een V40 staat maar het bedrijf niet wil toegeven dat de V40 van in het contract nu eigenlijk een V60 full option is.
Van het oorspronkelijke bedrijf waar X in 1999 begon zijn maar 3 mensen meer over. Die 3 hadden meer extralegale voordelen dat de collega's van het bedrijf dat het eerste bedrijf overnam: een duurdere wagen en meer belwaarde per maand dan de anderen van hetzelfde niveau. Het bedrijf zit daarmee verveeld en wil die 3 eigenlijk liever kwijt wegens "te duur". Dus geven ze die 3 al 12 jaar geen opslag meer en verplichten ze hen met een goedkopere wagen te rijden. De 3 zijn allemaal 50+ met minstens 15 jaar dienst. Hen ontslaan willen ze niet doen omdat ze hen teveel zouden moeten uitbetalen. Bij elke opmerking wordt hen de mond gesnoerd met de dooddoener "als het u niet aanstaat, trap het dan af" - dit weliswaar beleefd en poeslief verwoord.
De advocaat heeft X 750 € gekost zonder dat het iets opleverde, dus is het nu afwegen of het de moeite loont om weer die weg op te gaan. Ik vind van wel, maar ik ben X niet.

Over de wagen kan u niet meer beginnen, die hebt u stilzwijgend aanvaard