Burnout nabij
Geplaatst: 12 mei 2017 20:42
Ik ben niet zeker waar ik dit het beste zou posten, aangezien dit overlappingen heeft, dus post ik het maar in dit forum.
Mijn vriendin zit nabij een burn-out. Ze werkt voor een kleine internationale vzw in Brussel (onder het Belgische loonsysteem), maar er zijn een aantal frustraties: loon is te laag in vergelijking met haar verantwoordelijkheden, veel vliegreizen, hoge werkdruk,... wat echter de druppel is; ze is al twee maanden niet betaald en wacht ook nog op de terugbetaling van een aantal andere gemaakte kosten.
Haar baas begrijpt deze zorgen niet en wuift ze weg, ze moet het maar gewoon aanvaarden omdat haar werkgever nog op de betaling van een werkingssubsidie wacht, waarna haar loon en die kosten terugbetaald worden. Indien we het loon van mei er ook bij tellen (want ze weet niet wanneer ze die betalingen eindelijk kan verwachten) kunnen we toch al spreken van een 6000 euro achterstallige betalingen.
De druppel heeft de emmer reeds doen overlopen (denk huilbuien, moedeloosheid, geen zin om te werken) en ze heeft inmiddels al beslist dat ze niet verder wil met de werkgever. Onze zorgen zijn echter: wat is de beste manier om te vertrekken? Zelf haar ontslag geven = grote kans dat ze geen werkloosheidsuitkering zou krijgen, klopt dat? Zijn er andere dingen die we kunnen doen? We willen de financiële gevolgen namelijk zo beperkt mogelijk houden.
Snel even een andere job zoeken is niet zo eenvoudig, aangezien ze nog bezig is met Nederlands te leren (ze is namelijk een EU-burger die twee jaar geleden naar hier verhuisd is), wat haar huidige kansen enorm beperkt.
Mijn vriendin zit nabij een burn-out. Ze werkt voor een kleine internationale vzw in Brussel (onder het Belgische loonsysteem), maar er zijn een aantal frustraties: loon is te laag in vergelijking met haar verantwoordelijkheden, veel vliegreizen, hoge werkdruk,... wat echter de druppel is; ze is al twee maanden niet betaald en wacht ook nog op de terugbetaling van een aantal andere gemaakte kosten.
Haar baas begrijpt deze zorgen niet en wuift ze weg, ze moet het maar gewoon aanvaarden omdat haar werkgever nog op de betaling van een werkingssubsidie wacht, waarna haar loon en die kosten terugbetaald worden. Indien we het loon van mei er ook bij tellen (want ze weet niet wanneer ze die betalingen eindelijk kan verwachten) kunnen we toch al spreken van een 6000 euro achterstallige betalingen.
De druppel heeft de emmer reeds doen overlopen (denk huilbuien, moedeloosheid, geen zin om te werken) en ze heeft inmiddels al beslist dat ze niet verder wil met de werkgever. Onze zorgen zijn echter: wat is de beste manier om te vertrekken? Zelf haar ontslag geven = grote kans dat ze geen werkloosheidsuitkering zou krijgen, klopt dat? Zijn er andere dingen die we kunnen doen? We willen de financiële gevolgen namelijk zo beperkt mogelijk houden.
Snel even een andere job zoeken is niet zo eenvoudig, aangezien ze nog bezig is met Nederlands te leren (ze is namelijk een EU-burger die twee jaar geleden naar hier verhuisd is), wat haar huidige kansen enorm beperkt.