Co-ouderschap betekent, volgens wat ik me heb laten wijsmaken, dat het ouderlijk gezag gedeeld wordt door beide ouders.
Daar waar met bi-locatie de verblijfsregeling wordt benoemd waarbij; de kinderen evenveel tijd bij beide ouders verblijven.
Het moet voor jullie kinderen idd verre van aangenaam overkomen.
Echter, ook zij, zien vroeg of laat wel in dat de oorzaak daarvan bij de onmin ligt tussen hun beider ouders.
M.a.w. dit ruzie maken tussen beide ouders is wellicht nog meer traumatiserend.
Stel je kinderen later de vraag maar eens wat hen het meest kwetsend overkwam;
het feit dat zij een keuze werden opgedrongen tussen hun beider ouders, of het feit dat ze onderworpen werden aan een luizen-controle.
Daar waar ik vermoed dat geen van jullie beiden de intentie had om kinderen op de wereld te zetten met maar één ouder.
De vrees is echter gegrond dat dit verwezelijk wordt, net door jullie verder tegen elkaar in het harnas te laten jagen door slechte raadgevers...
maar ik weet maar al te best; dat je dat met twee moet willen inzien.
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
Re: Papa komt de kinderen niet meer ophalen.
Handige documenten voor Personenrecht
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
@luc,
cfr je repliek:
....Uiteraard, heeft dit alles te maken met de 'democratische' uitleg van tegenpartij, die aan advokaatskosten net iets meer kon besteden....
Maakt mij dat nu ook tot een kerel die zijn kinderen NIET wil zien?
Of ben ik ook nog aan het echtscheidingspuberen wegens gebrek aan fijne humor?
Deze zaak gaat niet over jou, niemand heeft het overigens over jouw zaak, noch je persoonlijkheid gehad. (Herlees de postst maar eens aandachtig) Als je je persoonlijk aangesproken voelt, zegt dat meer over jouw perceptie dan over wat we werkelijk bespraken...
Even terug tot de essentie: We bespreken de zaak van Broro.
Probeer dus ajb je eigen historie te objectiveren in deze. Positief is als je uit je eigen ervaring tips en advies kan meegeven. Wil je doorbabbelen naar aanleiding van een vraag van een poster over je eigen zaak, neem het item dan mee naar het praatcafé. We hebben daar een platform voor, gebruik het dan ook.
cfr je repliek:
....Uiteraard, heeft dit alles te maken met de 'democratische' uitleg van tegenpartij, die aan advokaatskosten net iets meer kon besteden....
Maakt mij dat nu ook tot een kerel die zijn kinderen NIET wil zien?
Of ben ik ook nog aan het echtscheidingspuberen wegens gebrek aan fijne humor?
Deze zaak gaat niet over jou, niemand heeft het overigens over jouw zaak, noch je persoonlijkheid gehad. (Herlees de postst maar eens aandachtig) Als je je persoonlijk aangesproken voelt, zegt dat meer over jouw perceptie dan over wat we werkelijk bespraken...
Even terug tot de essentie: We bespreken de zaak van Broro.
Probeer dus ajb je eigen historie te objectiveren in deze. Positief is als je uit je eigen ervaring tips en advies kan meegeven. Wil je doorbabbelen naar aanleiding van een vraag van een poster over je eigen zaak, neem het item dan mee naar het praatcafé. We hebben daar een platform voor, gebruik het dan ook.
Voel me gesterkt door de verschillende positieve benaderingen op dit forum en ben dankbaar voor de verschillende raadgevingen. 1 vaststelling blijft, nl. dat de papa van de 3 kinderen, alles uitvindt om hen niet te moeten zien en alles uitzoekt om zich te onttrekken aan vonnissen. Daarbij ontziet hij blijkbaar niets of niemand. 
Laat aub de raadgevingen en uw ervaringen die relevant zijn, blijven komen!
Laat aub de raadgevingen en uw ervaringen die relevant zijn, blijven komen!
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
BroRo,
Ik denk dat u, wèl, aanvoeld welk punt ik hier wil maken.
Wat uit de meeste van vragen en reacties op dit forum mag blijken, is dat; mensen zich onrecht voelen aangedaan (al dan niet terecht)
Dat hun dit gevoelen werd opgelegd door een rechtbank (al dan niet terecht)
Op het moment van conflikt lijkt het;
- voor de benadeelde partij zonneklaar; de rechtbank neemt een loopje met alle goede intenties die deze ouder in het verleden had.
- voor de bevoordeelde partij is het eveneens duidelijk: de rechtbank bevestigt hun groot gelijk.
Het gevolg is alleen maar meer onmin, net dat wat de kinderen tekent voor de rest van hun leven, iets wat bovendien beide ouders aanklagen...
Meer specifief; als moeder van drie kinderen hebt u er ook niet voor gekozen om deze alleen op te voeden.
Indien u dit zou lukken, dan gaat dit ten koste gaan van de kwaliteit van uw eigen leven, dat beseft u beslist.
Als vader werd u ex geen bi-locatie toegewezen, daarmede werden al zijn goede intenties aangaande de kinderen in één klap van de tafel geveegd.
De alimentatie en extra kosten maken dat hij het, gedurende de rest van de studietijd der kinderen, verduiveld moeilijk zal krijgen om nog enige levenskwaliteit te bekomen.
Deze zaken worden door geen van beide ouders wederzijds opgemerkt, en het is net dat wat hen verder verwijdert van een leefbare oplossing voor beiden.
Indien geen nieuwe feiten, zal een rechter niet geneigd zijn om een collega tegen te spreken, aldus vormt dit voor beiden enkel een meerkost die de huidige situatie zal bevestigen.
Het gevoel van onrechtvaardigheid wordt bij elke vordering alleen maar gevoed, de onmin en de onleefbaarheid alleen maar groter.
Met gevolg dat de kinderen de dupe zullen blijven, en de levenskwaliteit van beide ouders tot niets zal reduceren.
Dit is niet 'mijn zaak' of 'mijn persoonlijkheid' die me dit doet besluiten, eerder wel het nalezen van de postings op dit forum.
Een oproep tot overleg tussen ouders i.p.v. elkaar aan te zetten tot uitspraken te maken over 'goed fatsoen' en 'ouderlijk gezag' dewelke geen beider bij aanvang van het huwelijk stelde
Ik denk dat u, wèl, aanvoeld welk punt ik hier wil maken.
Wat uit de meeste van vragen en reacties op dit forum mag blijken, is dat; mensen zich onrecht voelen aangedaan (al dan niet terecht)
Dat hun dit gevoelen werd opgelegd door een rechtbank (al dan niet terecht)
Op het moment van conflikt lijkt het;
- voor de benadeelde partij zonneklaar; de rechtbank neemt een loopje met alle goede intenties die deze ouder in het verleden had.
- voor de bevoordeelde partij is het eveneens duidelijk: de rechtbank bevestigt hun groot gelijk.
Het gevolg is alleen maar meer onmin, net dat wat de kinderen tekent voor de rest van hun leven, iets wat bovendien beide ouders aanklagen...
Meer specifief; als moeder van drie kinderen hebt u er ook niet voor gekozen om deze alleen op te voeden.
Indien u dit zou lukken, dan gaat dit ten koste gaan van de kwaliteit van uw eigen leven, dat beseft u beslist.
Als vader werd u ex geen bi-locatie toegewezen, daarmede werden al zijn goede intenties aangaande de kinderen in één klap van de tafel geveegd.
De alimentatie en extra kosten maken dat hij het, gedurende de rest van de studietijd der kinderen, verduiveld moeilijk zal krijgen om nog enige levenskwaliteit te bekomen.
Deze zaken worden door geen van beide ouders wederzijds opgemerkt, en het is net dat wat hen verder verwijdert van een leefbare oplossing voor beiden.
Indien geen nieuwe feiten, zal een rechter niet geneigd zijn om een collega tegen te spreken, aldus vormt dit voor beiden enkel een meerkost die de huidige situatie zal bevestigen.
Het gevoel van onrechtvaardigheid wordt bij elke vordering alleen maar gevoed, de onmin en de onleefbaarheid alleen maar groter.
Met gevolg dat de kinderen de dupe zullen blijven, en de levenskwaliteit van beide ouders tot niets zal reduceren.
Dit is niet 'mijn zaak' of 'mijn persoonlijkheid' die me dit doet besluiten, eerder wel het nalezen van de postings op dit forum.
Een oproep tot overleg tussen ouders i.p.v. elkaar aan te zetten tot uitspraken te maken over 'goed fatsoen' en 'ouderlijk gezag' dewelke geen beider bij aanvang van het huwelijk stelde
Handige documenten voor Personenrecht
Ik blijf de mensen danken die mij en de kinderen "ECHT" raad geven en proberen te helpen. 
Zij die niet inzien waarom scheiden voor de kinderen beter was dan dagelijkse "DESINTERESSE" , uitbuiting én mishandeling, zouden echt beter zwijgen!
Volgens "lucgescheiden" moesten we ons laten doen, zodanig dat er meer gezinsleden in het ziekenhuis of .... terechtkwamen?
Postief geïnspireerde én helpende reacties en hints blijven meer dan welkom.
Zij die niet inzien waarom scheiden voor de kinderen beter was dan dagelijkse "DESINTERESSE" , uitbuiting én mishandeling, zouden echt beter zwijgen!
Volgens "lucgescheiden" moesten we ons laten doen, zodanig dat er meer gezinsleden in het ziekenhuis of .... terechtkwamen?
Postief geïnspireerde én helpende reacties en hints blijven meer dan welkom.
@ Lucgescheiden : Ikzelf ben ook geen voorstander van een scheiding, maar uiteraard moet een scheiding kunnen. Denk dat het een ongezonde manier van denken is (zeker in deze tijden) dat men eeuwig moet samenblijven omwille van de kinderen ondanks heel veel stress met de partner door bijvoorbeeld zaken zoals mishandeling, ... kinderen voelen het heus ook wel aan wanneer ouders samen heel ongelukkig zijn (of 1 van beide ouders) en worden daar zelf ongelukkig van en kunnen zelfs leer-, gedragsproblemen, ... krijgen OF een afkeer van het huwelijk, samenleving ontwikkelen. Daarom moet men zoiets geval per geval bekijken. Als we allemaal hetzelfde zouden zijn, was dit forum er niet.
@ Broro : Het is jammer dat de papa niet meer naar jullie kinderen wil omzien. Als ik me deze situatie voorstel en ik zou echt ten einde raad zijn denk ik dat ik het volgende zou proberen :
Geen moeite meer doen naar de papa toe, enkel nog via aangetekend schrijven of email laten weten :
"Beste papa,
ik vind het zeer jammer dat je de kids al 8 maanden niet meer wil zien ondanks al mijn medewerking omtrent het (zogezegde) luizenprobleem. Luizen zijn onschadelijk en zouden trouwens geen probleem mogen vormen en zeker niet in de weg mogen staan tussen jou en onze kinderen. Bovendien zijn ze allang luizenvrij en dat weet je ook. Voor mij stopt de moeite dan ook omtrent het verhaal van de luizen. Als je de kinderen terug wil zien, zonder daaromtrent eisen te stellen zoals attesten "luizenvrij", gelieve dan zelf contact met ons op te nemen en dan kunnen we hopelijk met een nieuwe lei starten in het belang van de kinderen.
Mvg
... naam ..."
Daarmee doe je in mijn ogen niks verkeerd mee en dan ligt de bal in zijn kamp. En met een beetje geluk naar je kinderen toe denkt de papa wel eens heel goed na en neemt hij snel contact op, maar ik zou naar de kids toe niet teveel hoop geven.
@ Broro : Het is jammer dat de papa niet meer naar jullie kinderen wil omzien. Als ik me deze situatie voorstel en ik zou echt ten einde raad zijn denk ik dat ik het volgende zou proberen :
Geen moeite meer doen naar de papa toe, enkel nog via aangetekend schrijven of email laten weten :
"Beste papa,
ik vind het zeer jammer dat je de kids al 8 maanden niet meer wil zien ondanks al mijn medewerking omtrent het (zogezegde) luizenprobleem. Luizen zijn onschadelijk en zouden trouwens geen probleem mogen vormen en zeker niet in de weg mogen staan tussen jou en onze kinderen. Bovendien zijn ze allang luizenvrij en dat weet je ook. Voor mij stopt de moeite dan ook omtrent het verhaal van de luizen. Als je de kinderen terug wil zien, zonder daaromtrent eisen te stellen zoals attesten "luizenvrij", gelieve dan zelf contact met ons op te nemen en dan kunnen we hopelijk met een nieuwe lei starten in het belang van de kinderen.
Mvg
... naam ..."
Daarmee doe je in mijn ogen niks verkeerd mee en dan ligt de bal in zijn kamp. En met een beetje geluk naar je kinderen toe denkt de papa wel eens heel goed na en neemt hij snel contact op, maar ik zou naar de kids toe niet teveel hoop geven.
-
veerle1975
- Berichten: 36
@BroRO, het kan dus degelijk wel dat een vader niet meer omkijkt naar zijn kind(eren).
Ik heb zelf een zoon uit mijn eerste huwelijk, en intussen is mijn zoon zijn 'biologische vader' al 4 jaar uit zijn leven verdwenen. Waarom daar heb ik nog altijd het raden naar. Hij had omgangsrecht dat hij ook maar sporadisch eens nakwam. Op een avond kreeg ik een sms dat het bezoekrecht voor onbepaalde tijd werd stopgezet, dat was het. Ik krijg wel elke maand alimentatie ( maar dat heb ik te danken aan de rechter die de uitspraak heeeft gedaan van onze scheiding). Die heeft mijn ex indertijd een papier laten tekenen , dat bij niet betaling van de alimentatie , vanaf de derde maand automatisch loonbeslag wordt gelegd. Alle extra kosten zoals orthodontie, schoolkosten, kosten voor sport en ontspanning en indexering van het onderhoudsgeld daar heeft hij zich nooit iets van aangetrokken. En ik moet zeggen dat ik ook de moeite niet doe om ze te eisen, want ' geld' voor zijn zoon is altijd een moeilijk punt geweest.
En bij navraag wat te doen bij niet naleving van het 'bezoekrecht werd me gezegd dat het nog altijd bezoekrecht is en geen plicht. Dus met andere woorden, niets kan je doen. Hier werd me gezegd door de politie dat ze ook geen p.v's opmaken voor zo'n dingen. En ik wil nu ook niet het slaafje worden van meneer om iedere 14 dagen mijn tijd te stoppen in het rondrijden of bellen voor vaststellingen dat hij niet om zijn zoon is gekomen.
Ben ook wel eens benieuwd wat mijn zoon zou kunnen ondernemen, moest zijn ' vader' ooit hulpbehoevend worden.
Ik heb zelf een zoon uit mijn eerste huwelijk, en intussen is mijn zoon zijn 'biologische vader' al 4 jaar uit zijn leven verdwenen. Waarom daar heb ik nog altijd het raden naar. Hij had omgangsrecht dat hij ook maar sporadisch eens nakwam. Op een avond kreeg ik een sms dat het bezoekrecht voor onbepaalde tijd werd stopgezet, dat was het. Ik krijg wel elke maand alimentatie ( maar dat heb ik te danken aan de rechter die de uitspraak heeeft gedaan van onze scheiding). Die heeft mijn ex indertijd een papier laten tekenen , dat bij niet betaling van de alimentatie , vanaf de derde maand automatisch loonbeslag wordt gelegd. Alle extra kosten zoals orthodontie, schoolkosten, kosten voor sport en ontspanning en indexering van het onderhoudsgeld daar heeft hij zich nooit iets van aangetrokken. En ik moet zeggen dat ik ook de moeite niet doe om ze te eisen, want ' geld' voor zijn zoon is altijd een moeilijk punt geweest.
En bij navraag wat te doen bij niet naleving van het 'bezoekrecht werd me gezegd dat het nog altijd bezoekrecht is en geen plicht. Dus met andere woorden, niets kan je doen. Hier werd me gezegd door de politie dat ze ook geen p.v's opmaken voor zo'n dingen. En ik wil nu ook niet het slaafje worden van meneer om iedere 14 dagen mijn tijd te stoppen in het rondrijden of bellen voor vaststellingen dat hij niet om zijn zoon is gekomen.
Ben ook wel eens benieuwd wat mijn zoon zou kunnen ondernemen, moest zijn ' vader' ooit hulpbehoevend worden.
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
BroRo,Volgens "lucgescheiden" moesten we ons laten doen, zodanig dat er meer gezinsleden in het ziekenhuis of .... terechtkwamen?
Postief geïnspireerde én helpende reacties en hints blijven meer dan welkom.
U legt me zaken in de mond die ik nooit uitsprak, noch bedoelde,
bedenk wel even; wat dergelijk woord-verdraaïngen voor invloed kunnen hebben op een ex....
Als u enkel open staat voor reacties die in uw kraam passen, dan is de discussie natuurlijk vlug afgelopen.
Uiteraard moet je je niet neerleggen bij misdadig gedrag.
Al is dat iets wat je jouw ex moeilijk kan verwijten, als jullie zelfs geen contact hadden de voorbije 8 maanden.
De oorzaak vermeld je niet, maar mogelijk heeft je ex daar wel een kindvriendelijke verklaring voor....?
Handige documenten voor Personenrecht
-
citroentje
- Berichten: 228
- Locatie: oostkamp
BroRo:Welkom in de wereld van het gerecht.Dit komt me bekent voor me ex ging 200km verder wonen en ik moest de dochter naar hem brengen en hij moest ze terug brengen.Wel hij heeft dan steeds met me voeten gespeeld,ik bracht ze en ik was nog niet terug thuis of bijna en dan belde hij dat het niet ging dat ik ze moest terug gaan halen.Met ander woorden ik reed die dag zomaar 800km voor meneer zijn plezier.Drie maal heb ik dit gedaan.De vierde keer zei ik tegen hem en nu kom jij er om ik breng ze niet.Hij is ze niet meer komen halen en dit is nu zeven jaar zo.Hij kijk er gewoon niet naar om,geen verjaardag,nieuwskaart gewoon weg niets.En wat zeggen ze dan de advokaten mevrouw hij is verplicht alimentatie te betalen maar het is geen plicht om zijn kind te komen ophalen ook al is het zijn weekend.
Wel ik heb vier jaar op de rechtbank geweest,en of wel was het uitgesteld of was meneer verhuis en hij de brief niet gekregen.Nu na vier jaar moet hij alimentatie en tussenkomst extra kosten betalen maar heeft geen enkel bezoekrecht.
Wel alimentatie krijg ik wel maar index aanpassing extra schoolkosten krijg ik niet.Toen ik verder stappen wilde zetten om dit te bekomen zeiden ze op het vredegerecht,mevr zijn inkomen is niet stabil meneer heeft colletieve schuldbemiddeling en is beschermd u kan niets doen.
Dan zeggen ze vertrouw het gerecht.Wel ik vertrouw ze niet het is één pot nat.
Wel ik heb vier jaar op de rechtbank geweest,en of wel was het uitgesteld of was meneer verhuis en hij de brief niet gekregen.Nu na vier jaar moet hij alimentatie en tussenkomst extra kosten betalen maar heeft geen enkel bezoekrecht.
Wel alimentatie krijg ik wel maar index aanpassing extra schoolkosten krijg ik niet.Toen ik verder stappen wilde zetten om dit te bekomen zeiden ze op het vredegerecht,mevr zijn inkomen is niet stabil meneer heeft colletieve schuldbemiddeling en is beschermd u kan niets doen.
Dan zeggen ze vertrouw het gerecht.Wel ik vertrouw ze niet het is één pot nat.
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
Kinderen verlaten is, naar mijn 'vaderse' mening, een misdaad.
Al ervaar ik het gemanipuleer van de kinderen, louter met het oogmerk om hen te kunnen hanteren tegen de andere ouder, als een nog grotere misdaad.
Hier verschillende reacties van moeders die de kinderen kregen toegewezen, maar na enkele jaren toch hun beklag maken...
Ik ben benieuwd om van deze moeders te vernemen of; zij de rechtbank uitdrukkelijk om een éénzijdige toewijzing verzochten?
zoja; of dit voor of na het invoeren van de bi-locatie (2006) werd gevonnisd?
Al ervaar ik het gemanipuleer van de kinderen, louter met het oogmerk om hen te kunnen hanteren tegen de andere ouder, als een nog grotere misdaad.
Hier verschillende reacties van moeders die de kinderen kregen toegewezen, maar na enkele jaren toch hun beklag maken...
Ik ben benieuwd om van deze moeders te vernemen of; zij de rechtbank uitdrukkelijk om een éénzijdige toewijzing verzochten?
zoja; of dit voor of na het invoeren van de bi-locatie (2006) werd gevonnisd?
Handige documenten voor Personenrecht
@Bijtje: Dank voor de constructieve raad.
@lucgescheiden (MT): Je verdraait alles, man. In tegenstelling tot de andere posters hier, begrijp je niet OF wil je niet begrijpen dat deze papa zijn kinderen NIET WIL zien. Je vergeet blijkbaar het onderwerp van deze post. (wegens "vermeende luizen" de kinderen niet meer willen zien!") U maakt alles onnodig heel ingewikkeld en dat is (dacht ik) niet de bedoeling van dit forum. U beweert dingen die kant noch wal raken. U filosofeert er maar op los, zonder rekening te houden met de feiten.
U spreekt van “communiceren”, allemaal goed en wel, maar dan moeten we wel met 2 zijn. Ik schrijf intussen 21 mails…geen antwoord. Ik bel 6 keer…geen gehoor. Het is zelfs zo ver, als ik mijn ex zeker aan de telefoon wil, dat ik anoniem moet bellen alvorens meneer opneemt en dan staat hij te zwaaien met het vonnis met de woorden “Het is een bezoekRECHT en geen plicht, dus ik kom de kinderen niet halen, trek er uwe plan mee”.
U spreekt van “kindvriendelijke verklaring”. Als mijn ex tegen de kinderen zegt: “ik heb jullie niet gewild” Moet U mij nu eens zeggen wat daar kindvriendelijk aan is. Hij was nochtans akkoord om kinderen te hebben en hij was er bij toen ze werden gemaakt. Als hij tegen zijn dochter zegt: “Ik weet echt niet wat jij hier komt doen”. Dan moet U mij eens zeggen waar zijn kindvriendelijke attenties zijn.
Bilocatie heb ik gevraagd. Ik vond dat de beste oplossing. Maar dat wou meneer niet. Was niet te combineren met zijn werk, zei hij. Ik heb me daarbij neergelegd, alhoewel het voor mij een probleem was met mijn werk. Ik moet bijkomende kosten maken voor opvang ’s nachts. Ik werk als nachtverpleegkundige. Maar daar trok hij zicht niets van aan. “Trek er uwe plan mee” of “dat is mijn probleem niet” of “het is een RECHT en geen plicht”, waren/zijn steeds zijn laatste woorden.
Ik heb altijd geijverd dat de kinderen het contact met hun vader niet zouden verliezen. Het is en blijft hun vader.
In den beginne kwam hij de kinderen ophalen, maar vond geregeld van alles uit om ze niet te moeten komen halen en liet ze meer dan 24 uur aan één stuk onbewaakt aan hun lot over. Daar hij nooit sluitende argumenten had en ik altijd zei dat het ook zijn kinderen waren en dat hij het contact niet mocht verbreken, kwam hij ze wel ophalen. Nu heeft hij een vriendin en heeft hij een reden gevonden (luizenattest) om ze niet te moeten komen halen.
Dus aub Luc, projecteer uw eigen frustraties niet op anderen. En zie in dat deze papa zijn kinderen liever verloren heeft dan gevonden.
En beste Luc, ik manipuleer mijn kinderen niet en ik hanteer mijn kinderen niet tegen de ander ouder. Als je enkel maar kritiek kan geven op moeders die voor hun kinderen het beste willen en die inzien dat een contact met de papa best blijft bestaan, ...dat je deze moeders beschuldigt van manipulatie, is het best dat je in het vervolg zwijgt en jouw frustraties voor jezelf houdt.
@lucgescheiden (MT): Je verdraait alles, man. In tegenstelling tot de andere posters hier, begrijp je niet OF wil je niet begrijpen dat deze papa zijn kinderen NIET WIL zien. Je vergeet blijkbaar het onderwerp van deze post. (wegens "vermeende luizen" de kinderen niet meer willen zien!") U maakt alles onnodig heel ingewikkeld en dat is (dacht ik) niet de bedoeling van dit forum. U beweert dingen die kant noch wal raken. U filosofeert er maar op los, zonder rekening te houden met de feiten.
U spreekt van “communiceren”, allemaal goed en wel, maar dan moeten we wel met 2 zijn. Ik schrijf intussen 21 mails…geen antwoord. Ik bel 6 keer…geen gehoor. Het is zelfs zo ver, als ik mijn ex zeker aan de telefoon wil, dat ik anoniem moet bellen alvorens meneer opneemt en dan staat hij te zwaaien met het vonnis met de woorden “Het is een bezoekRECHT en geen plicht, dus ik kom de kinderen niet halen, trek er uwe plan mee”.
U spreekt van “kindvriendelijke verklaring”. Als mijn ex tegen de kinderen zegt: “ik heb jullie niet gewild” Moet U mij nu eens zeggen wat daar kindvriendelijk aan is. Hij was nochtans akkoord om kinderen te hebben en hij was er bij toen ze werden gemaakt. Als hij tegen zijn dochter zegt: “Ik weet echt niet wat jij hier komt doen”. Dan moet U mij eens zeggen waar zijn kindvriendelijke attenties zijn.
Bilocatie heb ik gevraagd. Ik vond dat de beste oplossing. Maar dat wou meneer niet. Was niet te combineren met zijn werk, zei hij. Ik heb me daarbij neergelegd, alhoewel het voor mij een probleem was met mijn werk. Ik moet bijkomende kosten maken voor opvang ’s nachts. Ik werk als nachtverpleegkundige. Maar daar trok hij zicht niets van aan. “Trek er uwe plan mee” of “dat is mijn probleem niet” of “het is een RECHT en geen plicht”, waren/zijn steeds zijn laatste woorden.
Ik heb altijd geijverd dat de kinderen het contact met hun vader niet zouden verliezen. Het is en blijft hun vader.
In den beginne kwam hij de kinderen ophalen, maar vond geregeld van alles uit om ze niet te moeten komen halen en liet ze meer dan 24 uur aan één stuk onbewaakt aan hun lot over. Daar hij nooit sluitende argumenten had en ik altijd zei dat het ook zijn kinderen waren en dat hij het contact niet mocht verbreken, kwam hij ze wel ophalen. Nu heeft hij een vriendin en heeft hij een reden gevonden (luizenattest) om ze niet te moeten komen halen.
Dus aub Luc, projecteer uw eigen frustraties niet op anderen. En zie in dat deze papa zijn kinderen liever verloren heeft dan gevonden.
En beste Luc, ik manipuleer mijn kinderen niet en ik hanteer mijn kinderen niet tegen de ander ouder. Als je enkel maar kritiek kan geven op moeders die voor hun kinderen het beste willen en die inzien dat een contact met de papa best blijft bestaan, ...dat je deze moeders beschuldigt van manipulatie, is het best dat je in het vervolg zwijgt en jouw frustraties voor jezelf houdt.
Laatst gewijzigd door BroRo op 09 okt 2010 15:16, 1 keer totaal gewijzigd.
@veerle1975: Ik meen te weten dat "loonbeslag" met de nieuwe wetgeving automatisch gebeurt bij niet betalen van "onderhoudsgeld" of "alimentatie". Ook de inhoud van bezoekrecht en bezoekplicht ( verblijfsregeling) is met de nieuwe wetgeving diepgaand veranderd. ( Ik zoek, indien interesse, de nieuwe wetgeving wel voor je op )
@citroentje: Mss een eis neerleggen bij jeugdrechtbank?
@citroentje: Mss een eis neerleggen bij jeugdrechtbank?
beste broro,
zonder te willen tussenkomen in je discussie met lucgescheiden vraag ik me af waarom je nog perse wilt dat de vader de kinderen komt halen gezien er in u relaas genoeg redenen staan die erop wijzen dat de vader dit niet wenst en het mijns inziens niet langer in belang van de kinderen is te verblijven bij een (volgens u) onverantwoordelijke en ongeinteresseerde vader....
zonder te willen tussenkomen in je discussie met lucgescheiden vraag ik me af waarom je nog perse wilt dat de vader de kinderen komt halen gezien er in u relaas genoeg redenen staan die erop wijzen dat de vader dit niet wenst en het mijns inziens niet langer in belang van de kinderen is te verblijven bij een (volgens u) onverantwoordelijke en ongeinteresseerde vader....
-
veerle1975
- Berichten: 36
@BroRo, het kan inderdaad zijn dat in de huidige wetgeving er heel wat aangepast is ivm onderhoudsgeld of alimentatie, ik weet daar niet zo veel over. Mijn uitspraak was in 2006, en wat de inhoud van bezoekecht en plicht nu inhoudt dat is voor mij nog van weinig belang. Ik heb me er bij neergelegd dat hij geen interesse heeft en nooit zal hebben in zijn zoon. Heb mijn zoon ( toen bijna 8) wel gezegd dat zijn 'papa' hem voorlopig niet meer zou halen, is intussen bijna 4 jaar geleden. Mijn zoon vraagt nooit achter zijn ' vader'. Bijkbaar kunnen sommigen toch hun eigen kinderen vergeten. Wat ik wel eens zou willen weten is wat er eventueel kan gebeuren als zijn vader ooit hulpbehoevend zou zijn, kan mijn zoon ( ondanks dat hij hem jaren niet heeft gezien) aangesproken worden om hem te onderhouden?