#7 , 01 aug 2021 18:17
Ik heb geen moreel oordeel maar juridisch advies nodig.
De kinderen zijn kinderen van ons alletwee. Ik wil geen scheiding omdat ik nog altijd hou van mijn man. Maar ik ben ondertussen al 45 en krijg praktisch geen genegenheid meer van hem. Jonge blaadjes op het internet intereserem hem meer. Hij vertelt af en toe al grappend dat als hij bij mij blijft tot de kinderen afgestudeerd zijn (+\- 25 jaar) en daarna van mij scheidt, dat hij daarna niet meer gaat moeten werken omdat hij dan zal kunnen leven van het onderhoudsgeld dat ik hem zal moeten betalen (gedurende de volgende 25 jaar, i.e. de duur van het huwelikk). Ik ben ook gewoon bang dat hij onze rekeningen zal plunderen voor hij scheiding aanvraagt.
Dus nogmaals de juridische vragen:
1) Als ik nu schenkingen, van mijn eigen loon natuurlijk, aan onze kinderen doe dan staat dat geld al tenminste bij zij die het verdienen/nodig henben en op een plaats die hij niet kan leegplunderen (beide meerderjarig, dus hun rekeningen zijn rekeningen waar hij niet meer aan kan). Juist? En mocht hij ooit een scheiding willen omdat hij er vandoor wil gaan met een jonge griet die hij op het internet ontmoet heeft, dan wordt de verdeling van ons vermogen gebaseerd op wat er op die moment op onze bankrekeningen staat, niet op wat er jaren voordien ten tijde van die schenkingen opstond, juist? Hij kan die schenkingen die laten annuleren in de toekomst zodat hij zelf de helft van dat geschonken geld alsnog kan opeisen, juist?
2) U zegt de rechter beslist op basis van de wet. Juist, maar als ik die lees dan vind ik: de wet sucks wat betreft eerlijkheid en duidelijkheid. Aan de ene kant belooft een man bij het huwelijk zijn vrouw te steunen in goede en kwade dagen maar aan de andere kant kan hij scheiden na de goede dagen (waneer zijn vrouw ouder wordt) om met een jonger blaadje weg te lopen en dan nog onderhoudsgeld opeisen van mij ook om in de toekomst (voor al minimum maximum de 25 jaar dat ons huwelijk dan al geduurd heeft?) met zijn nieuw lief zijn vorige levensstandaard te kunnem behouden? De wet zegt wel dat dit alleen kan als hij behoeftig is maar de interpreatatie van behoeftig is compleet ongedefinieerd en open voor interpretatie: ik lees zelfs vorige uitspraken waar de rechter de minder vermogende partner die wil scheiden onderhoudsgeld toekent zodat hij een 'hoger' inkomen bekomt dan de meer vermogende partner, zelfs wanneer de minder vermogende partner zelf genoeg verdient om in zijn eigen nderhoud te voorzien. Wat voor nonsens is dat!
3) Ik lees ook in de wet dat onderhoudsgeld niet verplicht is in geval van grote fouten. Op websites van echtscheidingsconsulenten lees ik dat daar niet alleen overspel etc bij horen maar ook 'luiheid'. Waar is de jurisprudentie daarover?