‘Korte’ situatieschets… (pas op, niet zo kort...)
Getrouwd met scheiding van goederen en twee jonge kinderen in het spel (6 en 4 jaar).
Vorige jaar begin Juli heeft de vrouw gezegd dat ze het huwelijk wil beëindigen. Ze wil geen moeite doen voor het huwelijk en heeft me bedrogen. Het zij zo…
Na maanden op mijn knieën te zitten en te hopen op nog een kans voor de kinderen, bleek dit onmogelijk.
Zij wou dat ik het huis verliet omdat zij een hond heeft en nergens anders kan gaan wonen.
Om de kinderen niet in constante ruzie te laten leven, ben ik hiermee akkoord gegaan, op voorwaarde dat we een eerlijke kinderregeling konden opstellen waarbij ik de kinderen 50/50 kon zien (ik werk soms met permanenties waardoor ik soms de kinderen een week niet bij mij kan laten slapen).
Wij dus in familiale bemiddeling om zo’n regeling uit te werken. Eens dat rond was, heb ik onmiddellijk iets gevonden om te huren, dus sedert maart dit jaar ben ik het huis uit.
Last-minute kreeg ik nog een mes in de rug van haar omdat ze de kinderregeling toch in de vuilbak wou gooien, maar uiteindelijk draaien we nu al enkele maanden met succes in die regeling.
Financieel sloeg het voor haar tegen, want ze heeft geen recht om alimentatie te eisen. Als we rekening houden met beider fulltime weddes, is ons loonverschil niet zo groot.
Maar sedertdien steekt zij haar hoofd in de grond. Er wordt over niets meer gepraat om de scheiding verder te zetten.
We zijn dus nog steeds getrouwd, ik huur een huis, en zij woont in het huis waaraan ik meer betaald heb, en volledig eigenhandig heb verbouwd.
Zij werkt 4/5e en liet me wel al weten dat ze de lening mag overnemen van de bank op voorwaarde dat ze 3 fulltime loonfiches kan voorleggen en me dan kan uitkopen. Over dat uitkopen gaat nog veel moeten gepraat worden…
Ik liet het allemaal op zijn beloop, want wil rechtbanken vermijden, en ik wil echt niet dat dit op een vechtscheiding uitdraait. Daarbij wint niemand.
Ondertussen betaal ik mijn huur, en betaalt zij wel op haar eentje de hypotheek verder af.
Nu, in maart heeft ze zelf voorgesteld om onze oude ‘gemeenschappelijke’ rekening (waarop ook het kindergeld wordt gestort) te gebruiken als kinderrekening en we daarop van begin april elk 200€ per maand kunnen storten voor de kosten van de kinderen. Ik daarmee akkoord.
Maar… nu heb ik vastgesteld dat zij niet alleen nog geen cent aan die rekening betaald heeft, ze heeft er ook haar schuldsaldo mee betaald, en al enkele maanden haar elektriciteitsfactuur. Ze heeft met andere woorden de rekening volledig geplunderd voor die zaken, terwijl ik braafjes aan het storten ben geweest. Het verschil na 2.5 maanden is al meer dan 1150€.
Ik besef ook dat er nog niets officieel is. Maar wat zijn mijn opties? Ik ben echt op mijn limieten aan het lopen en wil een einde aan deze situatie. Ik wil eindelijk verder met mijn leven en dit hoofdstuk definitief afsluiten. Het is nu al een jaar aan de gang…
Gelukkig zijn de kinderen nog niet teveel slachtoffer van de situatie.
Ik denk dus gewoon de notaris aan te schrijven dat hij een echtscheiding mag opstarten, liefst met onderlinge toestemming, en haar natuurlijk in kopie te zetten van dat schrijven.
Dit in de hoop van haar eindelijk een reactie los te krijgen en dingen in gang te trekken. Ze zal dan wel moeten reageren. Indien ze dat niet doet, wordt het onmiddellijk met advocaat natuurlijk en kost het ons beiden nog veel meer geld…
Ik kan en heb al veel verdragen, maar dat ze nu de kinderrekening leegplundert, is een brug te ver. Zeker als ik zie hoe ze verder wel met haar geld gooit.
En de woning… zij is niet akkoord met het bedrag dat ik wil om me uit te kopen. Nochtans heb ik enkel berekend wat ik er heb ingestoken.
Is het best om toch onderling een bedrag af te spreken, of toch best via de notaris met een onafhankelijke schatter?
Ik ben dus een beetje op zoek naar algemene raad. Ik wil niet meer wachten op Godot tot zij eindelijk eens wil praten en actie wil ondernemen…