Volgens mij is er geen wettelijke regel voor afstand van verhuizen. Iedereen is op dat vlak vrij van doen en laten, alleen moeten ouders, die beiden gezag over het kind uitoefenen, er wel op toezien dat de overgang van papa naar mama en omgekeerd zo weinig mogelijk problemen met zich meebrengt en dat houdt natuurlijk ook wel in dat men ervoor zorgt dat men niet te ver van elkaar vandaan woont in het belang van het kind. Maar 85 km lijkt mij inderdaad wel onhaalbaar voor een goede verblijfsregeling. Indien enkel de moeder gezag uitoefent, kunt u weinig tot niets doen.
Onze advocate werkte aanvankelijk ook niet mee en ik heb toen een brief geschreven dat ik een beter communicatie en medewerking van haar verwachtte en ben toen een gesprek met haar aangegaan (dus letterlijk op mijn strepen gaan staan, natuurlijk wel met respect) maar het heeft wel heel goed geholpen moet ik zeggen.
Voorlopig kan ik weinig doen dan afwachten op een uitspraak van de jeugdrechtbank . Ik denk echter wel enkele argumenten te kunnen aanvoeren om de regeling te laten aanpassen
1 ik heb bewijs van de school dat ik mijn dochter 3 maalop de week van school kwam halen
2 ik heb op papier staan dat mijn dochtertje tot haar 12 jr hier naar school blijft gaan , ondertekent door de moeder en ik
3 de omstandigheden zijn inmiddels verandert , de gezondheid van mijn ouders laat niet meer toe om mijn dochter soms op te vangen
4 ik ben speciaal naar hier verhuist en heb pas een woning aangekocht om dichter bij mijn dochter haar schooltje te kunnen zijn
Ik hoop dat dat voldoende zal zijn om een jeugdrechter ertoe te bewegen om een soort co-ouderschap toe te laten