Ik hoop hier de vraag te mogen stellen; welke oplossing dergelijk 'verrassende resultaten' mogen bieden in dergelijk conflict?
De onderhoudsbijdrage van de kinderen werd bepaald met als één van de parameters "de verblijfsregeling". Dus is het maar normaal dat met een gewone "regel van drie" betaling van kosten begroot wordt.
Ik vrees voor poster dat; de vader met zijn eis tot attest, een manier heeft gevonden om deze "regel van drie" aan te vechten.
Daarmede zal dit attest elke vorm van "echtscheidingspuberteit" voorbij schieten...
Reeds eerder werd op dit forum werden de plichten van de rechter aangehaald; hij dient de belangen van de kinderen te behartigen.
Ik vermoed dat de vader (of diens advokaat) een wettelijke regeling zal vragen aangaande het verblijf en de alimentatie voor de kinderen.
waar bilocatie dient te worden onderzocht alsook waar de rechtbank verplicht wordt van opgelegde alimentatie te verantwoorden.
Als poster genoeg argumenten en actuele bewijzen heeft, denk ik, dat ze geen vrees hoeft te hebben voor een nieuw vonnis.
In het andere geval misschien toch eens afvragen hoe u zich wil gaan verweren met zelf verzonnen termen als echtscheidingspuberteit.
(Hoeveel echtscheidingen dient men achter de rug te hebben voordat u dat 'doorgroeid' bent, mss?)
Bedenk ook eens: het is niet omdat een ex niet akkoord gaat met de voorstellen van de andere partij, dat ex geen gemeenschappelijk akkoord wenst!
Zoals in zovele andere gevallen; laten beide partijen het tot een vonnis komen, opdat ze hopen dat de rechtbank daarmede een "gemeenschappelijk akkoord" zal opleggen.
Of een opgelegd vonnis de onmin tussen beiden partijen zal wegnemen, durf ik ten stelligste te betwijfelen.
Al wens ik het de poster hier van harte toe (haar ex trouwens evenzeer).
De belangen van de kinderen zijn er pas bij gebaat als beide partijen tot een overeenkomst kunnen komen door overleg, en
het is nu net dat wat partijen tegenhouden door een vonnis af te dwingen...