We zijn ondertussen 2 maand uit elkaar.
Ik (moeder) had een flexibel rooster opgesteld, hij (vader) mocht ons zoontje elke woensdag tot 18u hebben en elke vrijdag vanaf 18u tot zondagavond 18u...
Achteraf gezien vond ik dit niet haalbaar, ik wou ook 1 zaterdag om de 14 dagen met mijn zoontje spenderen.
Dus toen kwam ik met een 2 weken plan:
week 1:
woensdag naar hem tot 18u
vrijdag 18u tot zondag 18u
week 2:
woensdag naar hem tot 18u
zondag naar hem tot 18u
Hier ging hij niet mee akkoord, want hij wou hem elk weekend en als hij een weekend moest afgeven een compensatie door de week.
We zijn bij het CAW geweest, maar ik ging voor bemiddeling en kreeg uiteindelijk relatietherapie!
Hij weigert alimentatie te betalen omdat hij bilocatie wilt! Ik ben niet tegen bilocatie, absoluut niet, en 1x 3 jaar wil ik daar best in meegaan in dat verhaal, maar nu is mijn zoontje te klein, hij is 16 maanden...
(tijdens onze relatie was het al een probleem voor hem om voor ons zoontje te zorgen, nu na de relatie komt mijn zoontje nog steeds met hetzelfde hemdje en kleren aan waarin hij vertrokken is (hij krijgt een tas mee met zuivere kleren en etc voor 4 dagen), stinkt een uur in de wind en ziet ook nog 9/10 vies en vuil, ook hangen zijn kleren vol kattenhaar, moeder heeft 4 katten IN huis)
Ook kwam ik hem elk weekend in het centrum tegen, dronken en nog maar half bij kennis terwijl mijn zoontje gedumpt werd bij zijn moeder of tante!
Op woensdag heb ik gezien dat hij hem bij zijn tante af heeft gezet en verder reed!
Omgangsregeling is toch voor de vader en toch niet voor de rest van de familie?
Ik ben ondertussen naar een advocaat aan het gaan, de 1ste stappen zijn gezet...
Nu kwam hij af met een regeling waarmee ik maar akkoord moest gaan, waarin staat dat ik hem als moeder maar 12 dagen heb en hij als vader hem 17 dagen heeft... Mijn advocaat vond dit ronduit belachelijk...
Ook heeft hij mij aangeraden om niet zoveel toe te laten omtrent de omgangsregeling omdat dit in mijn nadeel zou werken...
Nu hadden wij ook een afspraak dat als mijn zoontje ziek zou worden hij mij zou verwittigen omdat ik de vrijdag voor zijn weekend naar zijn papa het gevoel had dat er iets aan het broeden was...
Zondags 's avonds brengt hij mijn zoontje naar huis met 40° koorts, maar hij vond het niet nodig om hem daar iets voor te geven... Dan dokter maar opgebeld, kind had een zware oorontsteking die al 2 dagen goed de kop opstak... Dat het kind ziek wordt daar kan vader niks aan doen, maar een klein beetje contact met de moeder is toch niet teveel gevraagd + iets geven voor de koorts + naar de dokter van wacht te gaan?
Dit was voor mij de druppel die de emmer liet overlopen, in alles sta ik er alleen voor, het opzeggen van alle nutsbedrijven, het bij de banken allemaal gaan regelen en etc... Hij trekt zich nergens niks van aan...
Dus ik heb hem gecontacteerd en gezegd dat hij tot er een vonnis is betreffende omgangsregeling hem enkel een weekend op 2 nog mag meehebben...
Nu ben ik enkel bang dat hij hem gaat achterhouden als hij hem dit weekend gaat meekrijgen!
Ik ben dus van plan om in kort geding te gaan...
Wat houdt dit in mijn situatie in?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Kortgeding wil zeggen: hoogdringendheid. Ik betwijfel of de rechter dat zo zal zien?
Waarom niet direct een zaak ter gronde? Nu loopt u de kans dat de rechter de zaak niet zal behandelen omdat ze niet hoogdringend is én u nog een rechtspleging vergoeding moet betalen aan de tegenpartij.
16 maanden is niet te oud voor bilocatie. Hier al bilocatie van toen de kinderen respectievelijk 2 jaar en de jongste 6 maanden was.
Tijdens zijn tijd doet de vader wat hij wil en neemt hij zijn kind naar waar hij wil.
Er zijn genoeg ouders die wel eens een avondje gaan stappen en hun kind dan naar de grootouders brengen of een babysit huren.
Dit argument zou ik dus niet gebruiken, ik raad het u zelfs ten stelligste af.
Zolang er geen vonnis is, moeten jullie zelf onderling de regeling uitwerken. Het is niet aan u om te zeggen dat papa hem 'dan en dan' krijgt. Het is jullie kund en niet dat van u alleen.
Jullie moeten hier samen uitkomen en samen beslissen hoe jullie dit gaan oplossen.
En tot er een vonnis is, is er niet veel dat je kan doen.
Mijn raad: stel hem, via AS, een opbouwende regeling voor die einidigt met bilocatie. (Dat is best voor jullie kind naar school gaat, want wennen aan zoiets terwijl er al naar school gegaan wordt is verre van ideaal voor een kind). Stel hem een periode voor om hierop te reageren (bv 7 kalenderdag na eerste aanbieding AS). Indien hij hier niet mee akkoord gaat, dat u zich genoodzaakt zal zien om de jeudgrechter in jullie plaats te laten beslissen, aangezien onderlinge pogingen en zelfs bemiddeling niet hebben kunnen helpen. en start dan een zaak ter gronde en vergéét het kortgeding.
Als u naar de rechter trekt en een degelijk voorstel gedaan hebt en ook bemiddeling al geprobeerd hebt, maakt u een kans. Maar hou in het achterhoofd dat bilocatie zal uitgesproken worden. De vraag is alleen wanneer.
Begrijp me niet verkeerd, ik begrijp heel goed waarom u de regeling wil veranderen. Een regeling waarbij een ouder telkens het weekend heeft, is gedoemd om te mislukken en dus moet er inderdaad iets gebeuren..
Waarom niet direct een zaak ter gronde? Nu loopt u de kans dat de rechter de zaak niet zal behandelen omdat ze niet hoogdringend is én u nog een rechtspleging vergoeding moet betalen aan de tegenpartij.
16 maanden is niet te oud voor bilocatie. Hier al bilocatie van toen de kinderen respectievelijk 2 jaar en de jongste 6 maanden was.
Tijdens zijn tijd doet de vader wat hij wil en neemt hij zijn kind naar waar hij wil.
Er zijn genoeg ouders die wel eens een avondje gaan stappen en hun kind dan naar de grootouders brengen of een babysit huren.
Dit argument zou ik dus niet gebruiken, ik raad het u zelfs ten stelligste af.
Zolang er geen vonnis is, moeten jullie zelf onderling de regeling uitwerken. Het is niet aan u om te zeggen dat papa hem 'dan en dan' krijgt. Het is jullie kund en niet dat van u alleen.
Jullie moeten hier samen uitkomen en samen beslissen hoe jullie dit gaan oplossen.
En tot er een vonnis is, is er niet veel dat je kan doen.
Mijn raad: stel hem, via AS, een opbouwende regeling voor die einidigt met bilocatie. (Dat is best voor jullie kind naar school gaat, want wennen aan zoiets terwijl er al naar school gegaan wordt is verre van ideaal voor een kind). Stel hem een periode voor om hierop te reageren (bv 7 kalenderdag na eerste aanbieding AS). Indien hij hier niet mee akkoord gaat, dat u zich genoodzaakt zal zien om de jeudgrechter in jullie plaats te laten beslissen, aangezien onderlinge pogingen en zelfs bemiddeling niet hebben kunnen helpen. en start dan een zaak ter gronde en vergéét het kortgeding.
Als u naar de rechter trekt en een degelijk voorstel gedaan hebt en ook bemiddeling al geprobeerd hebt, maakt u een kans. Maar hou in het achterhoofd dat bilocatie zal uitgesproken worden. De vraag is alleen wanneer.
Begrijp me niet verkeerd, ik begrijp heel goed waarom u de regeling wil veranderen. Een regeling waarbij een ouder telkens het weekend heeft, is gedoemd om te mislukken en dus moet er inderdaad iets gebeuren..
Wat houdt Ten gronde in dan?
Mijn advocaat heeft me geadviseerd om hem niet te vaak mee te geven omdat dit in mijn nadeel zou kunnen gaan werken ivm een bilocatie regeling... 7/7 sta ik absoluut niet achter, 3/3 zal ik dan wel nog willen doen...
Waarom raad u het mij ten stelligst af om dit te gebruiken? Ik begrijp ook best dat een weekendje eruit best eens moet kunnen hoor, maar elk weekend en hem mij dan geen weekend gunnen vind ik wel niet kunnen dan...
Ook vertelde de advocaat mij dat een zaak in kort geding een dringende zaak is als er niks van regeling op papier staat omtrent het kind, wat nu dus het geval is... En ik laat mij niet elk weekend door de vader afdreigen welke stappen hij gaat ondernemen...
Mij is ook verteld dat ik bilocatie kan tegenhouden tot en met 3 jaar...
Mijn advocaat heeft me geadviseerd om hem niet te vaak mee te geven omdat dit in mijn nadeel zou kunnen gaan werken ivm een bilocatie regeling... 7/7 sta ik absoluut niet achter, 3/3 zal ik dan wel nog willen doen...
Waarom raad u het mij ten stelligst af om dit te gebruiken? Ik begrijp ook best dat een weekendje eruit best eens moet kunnen hoor, maar elk weekend en hem mij dan geen weekend gunnen vind ik wel niet kunnen dan...
Ook vertelde de advocaat mij dat een zaak in kort geding een dringende zaak is als er niks van regeling op papier staat omtrent het kind, wat nu dus het geval is... En ik laat mij niet elk weekend door de vader afdreigen welke stappen hij gaat ondernemen...
Mij is ook verteld dat ik bilocatie kan tegenhouden tot en met 3 jaar...
advocaat is niet erg volledig: kortgeding wordt inderdaad opgestart als er geen regeling op papier staat EN één van de ouders belet omgang tussen het kind en de andere ouder. bij kortgeding moet er dus een hoogdringendheid zijn doordat de rechten van hetzij het kind of de ouder geschaadt worden. Dat er niets op papier staat, schaadt in sé niet de rechten van wie dan ook.
enne .... bilocatie "tegenhouden" tot en met 3 jaar. Dat werd vroeger wel gedaan ja, met de truken van de (pleit)foor. Maarre, ik zou er niet op gokken. Dat hangt van teveel factoren af, zodat er net zo goed wél bilocatie gevonnist kan worden.
enne .... bilocatie "tegenhouden" tot en met 3 jaar. Dat werd vroeger wel gedaan ja, met de truken van de (pleit)foor. Maarre, ik zou er niet op gokken. Dat hangt van teveel factoren af, zodat er net zo goed wél bilocatie gevonnist kan worden.
-
Franciscus
- Berichten: 39251
- Juridisch actief: Nee
Indien geen vonnis is er ook geen verplichting tot betalen van alimentatie bij mijn weten.
http://www.f4j.be/kostenregeling/bepale ... te_familie" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.f4j.be/kostenregeling/bepale ... te_familie" onclick="window.open(this.href);return false;
Alayne,
ik snap je frustratie, maar wil toch 1 ding kwijt. Het is geenzins kritiek (ik ken je situatie niet dus wie ben ik om commentaar te leveren?!), gewoon een bedenking. En om het verhaal helemaal compleet te maken: ik heb die bedenking zelf ook te horen gekregen. En eerlijk: sindsdien sta ik er toch wel vrij vaak bij stil...
Je schrijft dat je een 7/7-verdeling niet ziet zitten maar een 3/3-regeling wel. De vraag die zich dan stelt, is of je niet vanuit het verkeerde standpunt verstrekt (jouw persoonlijke visie). Ik denk dat er veel gescheiden ouders (ik ook!) zijn die zich laten vangen in het 'wat wil ik' ipv 'wat wil mijn kind' of 'wat is goed voor mijn kind'.
Een 3/3-verdeling zou betekenen dat het kind nooit kan 'uitblazen' bij de ouder bij wie hij zijn verblijf opstart. Want drie dagen nadien moet dat ventje alweer verhuizen. Hij is dus bijna altijd onderweg: 1 dag 'overheveling', 1/2 dagen bij ouder x, 1 dag 'overheveling', 1/2 dagen bij ouder y, 1 dag 'overheveling',...
Ik ken zoveel gescheiden mama's (en ook papa's) die in de beginperiode een enorme leegte voelen in de periode dat ze ahw kinderloos zijn. Dat gevoel gaat niet weg, maar wordt geleidelijk aan wel veel dragelijker: je gaat die periode invullen met activiteiten die je achterwege liet omwille van de kinderen (film, sport, cafeetje,...)
Wat ik dus eigenlijk probeer te zeggen: het is niet omdat je als mama een 7/7-verdeling niet ziet zitten, dat die keuze sowieso ook een 'slechte' keuze is voor het kind. 16 maanden is inderdaad jong. Maar er zijn genoeg mannen die prima voor een klein hummeltje kunnen zorgen. En ja, ze zullen al eens wat smeriger thuiskomen (is ook zo bij mijn zonen!); maar dat neem ik erbij. Ze hebben zich duidelijk goed geamuseerd bij hun papa, en da's het belangrijkste...
En voor de rest sluit ik me volledig bij Duma aan.
Ik hoop dat je een beetje snapt welke richting ik uitwil. Véél succes!
ik snap je frustratie, maar wil toch 1 ding kwijt. Het is geenzins kritiek (ik ken je situatie niet dus wie ben ik om commentaar te leveren?!), gewoon een bedenking. En om het verhaal helemaal compleet te maken: ik heb die bedenking zelf ook te horen gekregen. En eerlijk: sindsdien sta ik er toch wel vrij vaak bij stil...
Je schrijft dat je een 7/7-verdeling niet ziet zitten maar een 3/3-regeling wel. De vraag die zich dan stelt, is of je niet vanuit het verkeerde standpunt verstrekt (jouw persoonlijke visie). Ik denk dat er veel gescheiden ouders (ik ook!) zijn die zich laten vangen in het 'wat wil ik' ipv 'wat wil mijn kind' of 'wat is goed voor mijn kind'.
Een 3/3-verdeling zou betekenen dat het kind nooit kan 'uitblazen' bij de ouder bij wie hij zijn verblijf opstart. Want drie dagen nadien moet dat ventje alweer verhuizen. Hij is dus bijna altijd onderweg: 1 dag 'overheveling', 1/2 dagen bij ouder x, 1 dag 'overheveling', 1/2 dagen bij ouder y, 1 dag 'overheveling',...
Ik ken zoveel gescheiden mama's (en ook papa's) die in de beginperiode een enorme leegte voelen in de periode dat ze ahw kinderloos zijn. Dat gevoel gaat niet weg, maar wordt geleidelijk aan wel veel dragelijker: je gaat die periode invullen met activiteiten die je achterwege liet omwille van de kinderen (film, sport, cafeetje,...)
Wat ik dus eigenlijk probeer te zeggen: het is niet omdat je als mama een 7/7-verdeling niet ziet zitten, dat die keuze sowieso ook een 'slechte' keuze is voor het kind. 16 maanden is inderdaad jong. Maar er zijn genoeg mannen die prima voor een klein hummeltje kunnen zorgen. En ja, ze zullen al eens wat smeriger thuiskomen (is ook zo bij mijn zonen!); maar dat neem ik erbij. Ze hebben zich duidelijk goed geamuseerd bij hun papa, en da's het belangrijkste...
En voor de rest sluit ik me volledig bij Duma aan.
Ik hoop dat je een beetje snapt welke richting ik uitwil. Véél succes!
Qui sine peccato est, primus lapidem mittat.
Abyssus abyssum invocat...
Abyssus abyssum invocat...
Ik kan alleen maar adviseren om samen tot een besluit te komen.
De rechtbank gaat de vader volgen, vaders moeten al een moord plegen willen ze hun het recht op contact met de kinderen ontzeggen, en dan nog ... Sowieso verlies je in de rechtbank. Ik heb het zelf meegemaakt. Advocaten stellen het heel simplistisch voor maar zonder echt je verhaal te kennen, zonder vragen te stellen of wat dan ook, ze geven de vader een co-ouderschap van 7/7. Daar mag je zeker van zijn.
Een rechter in kort geding kijkt niet naar de situatie zelf, hij kijkt naar de Belgische wet, en die geeft aan dat je "grondige" redenen moet aantonen en bewijzen dat de vader niet in staat zou zijn om voor je zoontje te zorgen. Hoe ga je zoiets bewijzen ? Je kan het niet.
Nadien in de uitspraak lees je dan dat het van in het begin een verloren zaak was en dat je niet voldoende bewijzen hebt voorgelegd waaruit blijkt dat hij geen goeie vader zou zijn. Mijn 15 jarige dochter is zelfs gehoord in de rechtbank en getuigde dat ze geen co-ouderschap wou, maar zelfs daar heeft de rechter niet naar geluisterd. Zelfs dat deed er niet toe.
Maak dus niet dezelfde fout als ik, het geld dat je in de advocaat steekt kan je beter aan iets anders besteden, quality time met je zoontje bijvoorbeeld.
De rechtbank gaat de vader volgen, vaders moeten al een moord plegen willen ze hun het recht op contact met de kinderen ontzeggen, en dan nog ... Sowieso verlies je in de rechtbank. Ik heb het zelf meegemaakt. Advocaten stellen het heel simplistisch voor maar zonder echt je verhaal te kennen, zonder vragen te stellen of wat dan ook, ze geven de vader een co-ouderschap van 7/7. Daar mag je zeker van zijn.
Een rechter in kort geding kijkt niet naar de situatie zelf, hij kijkt naar de Belgische wet, en die geeft aan dat je "grondige" redenen moet aantonen en bewijzen dat de vader niet in staat zou zijn om voor je zoontje te zorgen. Hoe ga je zoiets bewijzen ? Je kan het niet.
Nadien in de uitspraak lees je dan dat het van in het begin een verloren zaak was en dat je niet voldoende bewijzen hebt voorgelegd waaruit blijkt dat hij geen goeie vader zou zijn. Mijn 15 jarige dochter is zelfs gehoord in de rechtbank en getuigde dat ze geen co-ouderschap wou, maar zelfs daar heeft de rechter niet naar geluisterd. Zelfs dat deed er niet toe.
Maak dus niet dezelfde fout als ik, het geld dat je in de advocaat steekt kan je beter aan iets anders besteden, quality time met je zoontje bijvoorbeeld.
even ter reflexie: vanaf 12 jaar mogen kinderen inderdaad "gehoord" worden door de rechtbank mbt wel of niet verblijfsco-ouderschap. Maar veel ouders vergissen zich in de bedoeling van deze "getuigenis";
kinderen zijn kinderen en het is niet de bedoeling dat wat ze vertellen hoe ze het willen maakt dat de rechter op die manier besluit: wel dan gaat het verblijfsco-ouderschap niet door.
Neen, de meeste rechters beluisteren wat er "tussen de regels" verteld wordt door een kind of jongere. Verblijfsco-ouderschap is in eerste instantie een recht voor zowel kind als ouder; en er wordt gewoon onderzocht of er ernstige argumenten tégen zijn. Ik vergelijk het met het volgende: stel je voor dat kinderen vanaf 12 jaar bij de rechter mogen gaan vertellen dat ze niet meer naar die school willen omwille van die of die reden. Dan zou een rechter ook niet beslissen om het kind daar weg te halen
Het heeft dus niets met voorkeur te maken, maar alles met wat er tussen de lijnen gezegd wordt. Vaak beinvloed de ouder die tégen het verblijfsco-ouderschap is het kind onbewust; en daar luistert de rechter naar.
Een klassieker:12jarige op de hoorzitting: ik wil niet bij mijn papa wonen, want hij betaalt mama nooit voor nieuwe schoenen. Dan noteert de rechter: hoe weet dit kind dat er onenigheid is mbt financiele zaken... juist ja: de moeder vertelt dat aan het kind. en dat is onbewuste beinvloeding; Het kind hoort daar niet van op de hoogte te zijn.
kinderen zijn kinderen en het is niet de bedoeling dat wat ze vertellen hoe ze het willen maakt dat de rechter op die manier besluit: wel dan gaat het verblijfsco-ouderschap niet door.
Neen, de meeste rechters beluisteren wat er "tussen de regels" verteld wordt door een kind of jongere. Verblijfsco-ouderschap is in eerste instantie een recht voor zowel kind als ouder; en er wordt gewoon onderzocht of er ernstige argumenten tégen zijn. Ik vergelijk het met het volgende: stel je voor dat kinderen vanaf 12 jaar bij de rechter mogen gaan vertellen dat ze niet meer naar die school willen omwille van die of die reden. Dan zou een rechter ook niet beslissen om het kind daar weg te halen
Het heeft dus niets met voorkeur te maken, maar alles met wat er tussen de lijnen gezegd wordt. Vaak beinvloed de ouder die tégen het verblijfsco-ouderschap is het kind onbewust; en daar luistert de rechter naar.Een klassieker:12jarige op de hoorzitting: ik wil niet bij mijn papa wonen, want hij betaalt mama nooit voor nieuwe schoenen. Dan noteert de rechter: hoe weet dit kind dat er onenigheid is mbt financiele zaken... juist ja: de moeder vertelt dat aan het kind. en dat is onbewuste beinvloeding; Het kind hoort daar niet van op de hoogte te zijn.
-
Franciscus
- Berichten: 39251
- Juridisch actief: Nee
Zijn jullie gehuwd of wettig samenwonend of feitelijk ... want dan is zo wie zo al een andere rechtbank bevoegd voor het nemen van tijdelijke en dringende maatregelen.
Alimentatie kan pas afgedwongen met een vonnis.
Net zo goed als omgangsrecht dus om het cru te stellen de ouder die het kind 'bij zich heeft' kan het ook houden.
Edoch zulke houding of een duidelijk niet aan de wetgeving houdende regeling wordt bij een naar de rechtbank gaan voor die reden echt niet geapprecieerd door de rechtbank.
ELKE ouder heeft volgens de wet op dit ogenblik zo wie zo co-ouderschap wat beslissingsrecht betreft.
Een verblijfsregeling 'kan' worden afgesproken tussen de ex-partners of opgelegd worden bij vonnis door de rechter.
Het manu militari trachten af te dwingen van de andere partij kan zeeeer contraproductief zijn tgo de vonnisvellende rechtbank maar nog veel meer naar de kinderen toe.
Als aanvulling van oa eylis
Mogelijk dat er een sociaal onderzoek bevolen wordt: dit kan evenzo opgelegd worden door de rechtbank en wordt uitgevoerd door: Comité Bijzonder Jeugdzorg, sociale dienst jeugdbrigade lokale politie, kwartier en of wijkinspecteur die allen mogelijk een onderdeel van het onderzoek krijgen, kinderen, ouders en grootouders kunnen (zullen) hierin ondervraagd worden.
Alimentatie kan pas afgedwongen met een vonnis.
Net zo goed als omgangsrecht dus om het cru te stellen de ouder die het kind 'bij zich heeft' kan het ook houden.
Edoch zulke houding of een duidelijk niet aan de wetgeving houdende regeling wordt bij een naar de rechtbank gaan voor die reden echt niet geapprecieerd door de rechtbank.
ELKE ouder heeft volgens de wet op dit ogenblik zo wie zo co-ouderschap wat beslissingsrecht betreft.
Een verblijfsregeling 'kan' worden afgesproken tussen de ex-partners of opgelegd worden bij vonnis door de rechter.
Het manu militari trachten af te dwingen van de andere partij kan zeeeer contraproductief zijn tgo de vonnisvellende rechtbank maar nog veel meer naar de kinderen toe.
Als aanvulling van oa eylis
Mogelijk dat er een sociaal onderzoek bevolen wordt: dit kan evenzo opgelegd worden door de rechtbank en wordt uitgevoerd door: Comité Bijzonder Jeugdzorg, sociale dienst jeugdbrigade lokale politie, kwartier en of wijkinspecteur die allen mogelijk een onderdeel van het onderzoek krijgen, kinderen, ouders en grootouders kunnen (zullen) hierin ondervraagd worden.