Inderdaad. Als je een akkoord gegeven hebt, zonder daar een tijdsbeperking bij te vermelden, dan is dit akkoord voor eeuwig en altijd geldig.Als je dat toen hebt toegestaan en de finaliteit van de foto kende, dan lijkt het me niet evident om dat in te laten trekken.
Uiteindelijk ben je akkoord gegaan.
Ik dacht dat ze in theorie verplicht zijn hierop in te gaan. Het het in praktijk gaat, weet ik niet.Je kan wel bij Google vragen om bepaalde zoekresultaten te verwijderen. Ik weet niet in welke mate ze hier op moeten ingaan.
Ik ben al meer dan een jaar bezig met mijzelf volledig 'te verwijderen' van het internet. Indien er gezocht word op mijn naam, e-mailadres of andere gegevens zal er niets te vinden zijn, buiten deze enkele URL. Ook deze zou ik graag verwijderd zienLos daarvan: actief geweest zijn bij een jeugdhuis is toch "positieve informatie"? Als een potentiële werkgever dit terugvind als hij uw naam googled, geeft dit enkel aan dat je sociaal geëngageerd bent, wat steeds een goede indruk geeft. Waarom wens je dat deze info niet meer gevonden kan worden?
Héhé. Ik heb het geluk dat er op Internet iemand is met net dezelfde naam, die deze ook op dezelfde manier afkort (en jammer genoeg ook met dat gmail adres gaan lopen is, hij was sneller dan mij). Als je mijn naam googled (of de afkorting die ik gebruik) heb je meer hits van de andere persoon dan van mijIk ben al meer dan een jaar bezig met mijzelf volledig 'te verwijderen' van het internet. Indien er gezocht word op mijn naam, e-mailadres of andere gegevens zal er niets te vinden zijn, buiten deze enkele URL. Ook deze zou ik graag verwijderd zien.
Goede raad. "The Internet never forgets" zeggen ze wel eens. Maar als je, zoals de topic starter héél erg veel moeite doet, kan je wel voor 95% of zelfs meer, verdwijnen. Maar het is inderdaad niet omdat Google geen resultaten teruggeeft, dat je nergens terug te vinden bent op Internet. Niet alles op internet wordt door Google geïndexeerd / gecrawled. Ook als je ooit zaakvoerder geweest bent van een bedrijf, zal uw naam altijd terug te vinden zijn op de website van de nationale bank of het Belgisch staatsblad, om maar iets te zeggen.Je zal NOOIT 100 % van internet kunnen verdwijnen. Hoe weet je wie allemaal u al heeft opgezocht en mogelijks zelf heeft doorgestuurd naar anderen of zelfs uw pagina heeft uitgeprint.
Als je er niet op wil, moet je er gewoon wegblijven.
Als je schermt met het recht op privacy en recht op afbeelding, ligt de bewijslast inderdaad bij de organisatie.Dus als ik de vraag van TS goed begrijp: Er werd toestemming gegeven om de foto op te nemen in 'het boekje' van de organisatie. Maar de foto wordt nu ook gepubliceerd op internet, iets waar TS geen toestemming voor heeft gegeven. Er wordt hier gesteld dat iedereen een "online leven" heeft, maar iedereen heeft ook het recht "geen online leven" te leiden.
Volgens mij kan TS naar die organisatie stappen en vragen dat ze hem op de foto, die in hun "boekje" online wordt getoond, onherkenbaar maken.
TS kan die organisatie vragen of ze kunnen aantonen of ze wel de toestemming hebben deze informatie (foto) online te publiceren.
Ik vermoed dat er nergens een expliciete toestemming gegeven werd. Indien wel, zou de TS ons exact moeten vertellen welke toestemming gegeven werd (in welke bewoordingen: enkel boekje, of ook de online versie van het boekje, voor hoe lang of onbeperkt, etc...). Deze info is héél erg belangrijk als de TS er echt juridisch wil mee verder gaan. Als we die info niet hebben, zijn we aan het speculeren...Dus als ik de vraag van TS goed begrijp: Er werd toestemming gegeven om de foto op te nemen in 'het boekje' van de organisatie.
Nog enkele bedenkingen: poseren is een vorm van impliciete goedkeuring; als de anderen op de foto de gekende finaliteit van de foto bevestigen dan is dat echter nog geen (begin van) schriftelijk bewijs in deze mondelinge contractuele overeenkomst.Als ik afga op wat de TS zei: "Ik heb nergens expliciet toestemming gegeven", dan moet hij een AS naar de organisatie schrijven met de vermelding dat hij geen toestemming gegeven heeft voor die publicatie en de vraag om hem onherkenbaar te maken / zijn naam te verwijderen. Als die organisatie daar niet op in gaat, zal hij juridische stappen moeten ondernemen. Geen idee of de TS dit ook effectief van zin is om te doen, indien het zo ver zou komen?
Dit snap ik, uiteraard. Het is de bedoeling dat mijn naam en foto's verdwijnen. Dit is ondertussen gelukt, buiten op die enkele pagina.Je zal NOOIT 100 % van internet kunnen verdwijnen.
De foto staat helaas al sinds mei 2013 online. Ik heb hun pas een eerste keer proberen te contacteren zo'n half jaar geleden.Anderzijds als die publicatie al jaren bestaat, gekend is door de TS of behoorde gekend te zijn, en niet betwist werd in al dit tijd, dan kan dat mogelijk wel een vorm van impliciete bevestiging uitmaken.
Ze kunnen dit negeren. Maar een AS is altijd een goede eerste stap, voor je verdere juridische stappen onderneemt. Het is een bewijs dat je het in eerste instantie in der minne hebt proberen oplossen. Maar als de uitgever uw AS negeert of antwoord dat ze er geen gevolg aan geven, zal je alsnog juridische stappen moeten ondernemen. Dit kan een dure aangelegenheid worden, met geen 100% zekerheid op succes.Aangezien ze niet reageren op Facebook berichten of e-mail zal ik ze een aangetekende schrijven sturen. Zijn ze verplicht hier op te reageren of kunnen ze dit ook negeren?