#1 , 08 mei 2014 07:52
Weigering onderzoek dochter :
De papa van mijn dochter heeft mij (en zijn dochter, van toen 3 jaar, uit een vroegere relatie) tijdens de zwangerschap en daarna geslagen en emotioneel mishandeld. Het was voor mij een zware weg om dit te erkennen en toe te geven aan mezelf, dat iemand die ik graag zag, mij zo heeft behandeld. Onlangs ben ik opgenomen geweest in de psychiatrie en daar hebben ze mij meer inzicht gegeven over mijn problemen en hoe ik ermee kan leren omgaan.
Vroeger geloofde ik niet in psychiaters, tot nu dus. Ze hebben mij daar geholpen. Onze dochter heeft al van baby af aan geen gemakkelijk karaktertje en is opvallend druk. Familieleden willen ook niet op haar passen, op mijn ander kind (van andere partner) wel.
Nu ik dus geloof dat psychiaters (en mss ook anderen) toch wel kunnen helpen, heb ik mijn ex enkele weken geleden aangesproken om samen met onze dochter een specialist op te zoeken. Tot mijn verbazing weigert hij dit volledig en verbied hij mij zelfs alleen met onze dochter, naar een specialist te gaan. Ik had dan besloten om het onderwerp even te laten rusten.
Eergisteren echter, moest ik voor mezelf naar de huisarts en mijn dochter was er toevallig bij. Het was de eerste keer dat ze erbij was en de arts sprak mij zelf aan met volgende woorden : "Ze is wel opvallend druk. Heb je er al eens aan gedacht om haar eventueel te laten onderzoeken?"
Nu voel ik me niet alleen door mijn familie en vrienden, maar ook nog eens door de huisarts bevestigd. Mijn dochter heeft hulp nodig.
Ik begrijp dat iedereen daar verschillend over kan denken, maar ik vermoed toch dat de papa iets achterhoudt doordat hij blijft weigeren.
Overeenkomst
Om mijn dochter te beschermen hebben de papa en ik onderling een overeenkomst opgesteld waarin staat, dat ik akkoord ben met heen en weer regeling, zolang ik geen vermoedens heb dat hij agressie vertoont tegenover haar of dat hij opnieuw drinkt. Want dat laatste was ook wel een serieus probleem geworden.
Nu gaat onze dochter een jaar heen en weer en in begin wilde ze niet gaan, maar dat is wel gebeterd. Ik had er dus vertrouwen in dat de papa zijn leven aan het beteren was. Maar recent heb ik moeten ondervinden, dat dit toch niet waar is. Zo heeft hij bij één van de wissels bij mij thuis, onze dochter tegen de deurstijl "geschud". Hij trok en duwde haar zodanig heen en weer dat ze met een serieuze kracht tegen de deurstijl vloog en dan riep hij recht in haar oor. Ik kreeg gewoon schrik en durfde niks doen. Ik schaam mij hier enorm voor, maar alle emoties van tijdens onze relaties kwamen terug boven en ik was aan de grond genageld. Ik kreeg er geen woord meer uit.
Ik had besloten om dit ene voorval met hem te bespreken en hij vindt dat ik overdrijf. Die reactie doet mij inzien, dat hij zijn probleem opnieuw minimaliseert of zelfs niet wil inzien. Zo gaat het al jaren. Dan ontkent hij weer alles en plots ziet hij het dan toch weer in en voelt hij zich er slecht over.
Hij was niet voor rede vatbaar dus ik liet het zo. Maar tijdens de laatste wissel dat hij onze dochter naar mij bracht, was hij dronken. Hij had weer eens dronken gereden en ze zat niet in een autostoel. Als hij zat isn roept hij altijd tegen mij. Nu dus ook weer.
Volgens onze overeenkomst zijn dit redenen om mijn dochter volledig bij mij te houden, maar ik zit met het dilemma dat zij zelf wel wil gaan. Dit heb ik haar niet gevraagd, want ze is maar 3 jaar dus dat zou vrij nutteloos zijn, maar ik merk het omdat ze naar haar papa uitkijkt.
Er is ook nog een voorval waarvan ik niet weet waar het gebeurd is en hoe, maar nu heb ik wel allerlei vermoedens en vertrouw ik de papa niet meer met onze dochters.
Wat is dus het probleem ? Dat ik de papa niet vertrouw en dus opnieuw zou willen vertrouwen en dus bemiddeling wil, maar dat wil hij niet.
En dat ik niet weet wat het echte belang van mijn dochter is. Puur op basis van wat de feiten zijn en wat ik zelf gezien heb, moet ik als moeder zeggen dat ze beter bij mij blijft, tot hij bewezen heeft dat hij iets doet aan zijn probleem, maar ik wil haar haar papa niet afpakken. Er is geen vonnis, enkel een onderlinge overeenkomst.
Welke stappen kan ik nu ondernemen?
Morgen is de wissel naar de papa en ik zit vol twijfels of ik haar wel wil/kan laten gaan...