Op de dag waarop ik mijn ex ging vertellen dat ik zwanger was zei hij dat hij met mij niet verder wil. Hij wou het gedaan maken. Ik wist niet wat mij overkwam want hij deed steed bleken dat alles goed was tussen ons zelfs al had ik daar twijfels bij en hem vaak vroeg of alles ok was. Maar nu krijg ik allerlei excuusjes te horen en was hij blijkbaar al een maand de breuk aan het doordenken. ( twee dagen voor ik hem kwam vertellen dat ik zwanger was wou hij trouwens nog seks met mij en probeerde me te overtuigen om naar zijn huis te rijden. Ik kon niet omdat mijn dochtertje thuis was en aan het slapen was ik had ook niet echt veel zin eerlijk gezegd om heen en weer te rijden enkel voor seks ik wist dat hij die dag en de dag ervoor veel gedronken had). Dus voor mij was het echt een shock van hem te horen dat hij het gedaan wil. Ik heb hem meteen gezegd dat ik het kind zou houden. Ik ben niet voor abortus voor verschillende persoonlijke redenen en dit is iets wat hij zelfs voor de relatie al wist. Toch vroeg hij me abortus te overwegen, want hij was niet klaar voor een kind en hij wou niet met mij een kind hebben en nog verschillende redenen( ohja zwangerschap was ongepland en had niet verwacht ik kwam er zelf maar laat achter) maar dus hij was wel heel overtuigend en ik had op dat momenten eigenlijk gedacht van “ik sta er weer alleen voor” onderweg naar huis kreeg ik een bericht van hem dat als ik het toch zou houden hij geen afstand wou doen omdat het uiteindelijk zijn kind is en dat hij geen redding ziet in de relatie en daar dus over moest nadenken. Ik begon bijna te twijfelen maar bleef bij mijn standpunt ik hou mijn kind. ( mijn principe is dat kinderen hun ouders niet kiezen maar dat ouders wel die keuze hebben en dus heel goed alles moeten overwegen) en dat heb ik gedaan maar zag geen reden waarom ik abortus zou moeten plegen trouwens mijn dochter zou blij zijn met een broertje of zusje. Mij ex vroeg dan om elkaar te zien in het weekend om verder te bespreken ik had hem gezegd dat hij al zijn tijd kon nemen maar hij wou dan iets gaan eten voor mijn verjaardag. Ik dacht dus misschien draait hij bij en voeden we dit kind samen op. Maar de avond van mijn verjaardag werd me een echte vrijdag de 13de
hij was ongemakkelijk en ik kond dat niet af dus vroeg ik hem wat hij wou en dat hij moest stoppen met mij aan het lijntje te houden. Hij zei dat hij niet verder wil. Ik zei ok , en dat ik hem wil betrekken bij het kind maar weer begon hij over het deit dat ik abortus MOEST overwegen ( hij toonde dus geen respect voor mijn keuze die al vaststond) ik liet me weer doen het was een soort emotioneel manipulatie ik mocht precies niet aan mezelf denken maar enkel aan hem. Dan heb ik uiteindelijk een eerste afspraak gemaakt bij de gynaecoloog en heb ik hem uitgenodigd om te komen en hem weer gezegd dat ik hem zeker niet wou uitsluiten want hij claimde dat als ik het kind wou houden hij er wou zijn. Bij de gynaecoloog ontdekten we dat ik echt al ver in de zwangerschap was 12weken bijna...ohja ik had het in heel die periode al lastig met de breuk het was nog steeds een shock maar ik heb mijn emoties onderdrukt en vertelde mezelf dat ik moest overeenkomen met hem voor het kind en na alles (de relatie die erg toxic bleek te zijn voor mij hoe blind was ik )goed te analyseren besefte ik dat het beter was dat we niet meer samen waren als koppel. Maar voor het kind wou ik bevriend zijn of toch echt met hem overeenkomen. Daar bij de dokter begon hij te insinueren dat het onmogelijk is dat ik niks van de zwangerschap wist. De dokter heeft hem verteld dat er vrouwen zijn die er pas laat achterkomen. Ik was vaak ziek maar dacht de griep enzo of een of ander virus maar geen zwangerschap dat was het laatste waar ik aan dacht. Hij trok mij in twijfel zei dat ik of heel dom ben of het gewoon gepland heb het kan niet anders...en zo heeft hij mij echt nog dieper gekwetst de breuk was al erg maar dat hij mijn eerlijkheid in twijfel trok was mij een druppel te veel. Hij zei dan ook dat ik aan hem probeerde te hangen en dat zijn omgeving dat ook al dacht van mij. En opnieuw die avond bij de dokter uite hij zijn wens voor abortus. Toen hij besef kreeg dat ik echt geen abortus wou plegen. werd hij plots een trotse aanstaande papa, dat maakt me kwaad. Dat hij me door die emotionele last laat gaan door me praktisch te dwingen iets te doen wat ik niet wou en pas als hij zag dat hij me zover niet kon manipuleren kondigde hij hoe trots hij was dat hij vader zou worden. Dit was voor mij echt niet eerlijk! Is voor mij nog steeds niet eerlijk zijn moeder manipuleerde me dan op haar beurt ook door onder andere geld te sturen haarzelf in mijn leven te forceren zodat ik geen contact zou afbreken en probeerde steeds haar zoons gedrag en manier van aanpak goed te praten ik vertrouwde haar eerst omdat het leek alsof ze er was voor me maar dan verklapte ze zelf dat zij haar zoon gezegd heeft dat hij niet mij moest blijven wegens een kind en dat zij ook een van die mensen waren die dachten dat ik aan hem wou hangen via een kind.
Lang verhaal i know en ik bespaar jullie heel veel details nog.
Nu praat hij al van een 50/50 regeling en verplichte hij me bijna om erkenning toe te staan( ik werd opgenomen in het spoed omdat ik flauwgevallen was en alles wat hun kon schelen was de erkenning dat ik die afspraak niet te lang moest uitstellen ik had zoiets van dat kan toch ook als het kind geboren is. En ik wou ook duidelijke afspraken maar daar deden ze raar over alsof ik mij niet mocht informeren. Die moeder heeft me (zogezegd) gesteund met intensies dit volgens mij tegen mij te gebruiken maar hij heeft niks gedaan nooit gevraagd om bijdrage te doen bij kosten door heel de zwangerschap misschien maar een tot twee keer per sms gevraagd hoe het ging ik heb intussen een nieuwe vriend iemand die me sinds die avond van bij de gynaecoloog moraal veel hulp aangeboden heeft en door heel de zwangerschap. Maar mijn ex komt nu praten van ik ben de vader dit dat terwijl hij niet eens moeite gedaan heeft om dingen uit te praten met mij hij liet niks van zich weten bijna en steekt het op mij dat ik geen contact wou maar ik stuurde hem wel maandelijks echo’s dus ook al had ik dat uit woede gezegd bleef ik hem betrekken bij wat de ongeboren baby betreft hij in tegendeel zoekt altijd excuusjes maar nu komt hij mij vertellen dat het kind die hij niet wou en ik toch voor gekozen heb 50% van de tijd van mij weggenomen zal worden!
ik ben ten einde raad dit is niet eerlijk! Ik stond er helemaal alleen voor door hem aan mijn lot overgelaten ik heb het kind gekozen en wil hem nu nog steeds betrekken in zin van in wil dat dit kind weet wie de vader is maar daar blijft het bij. Ik wil niet dat hij mijn kind de helft van de tijd bij zich heeft. En ik hoor dat mij’ ervaring niet in acht zal genomen worden door een rechter dus ik en mijn gevoelens tellen niet? Ik wordt volledig weggecijferd ? Die gebeurtenis die nu als trauma overblijft herbeleef in als ik hem zie of als ik hem hoor ik had mijn gevoelens zelf volledig geblokkeerd maar nu de bevalling dichter is komen allemaal angsten naar boven. Die moeder van hem ziet me letterlijk als een draagmoeder ze geeft mij alleen de schuld van zwanger te worden en toch wil ze me dwingen alles te doen volgens haar zoon en in voordeel van haar zoon op die manier ben ik in haar ook mijn vertrouwen kwijt en heb ik besloten te wachten met erkenning. Is er een manier om contact toe te staan bezoekjes enzovoort maar dat in de enige ben die gezag heb? Of zou ik best volledig contact verbreken met deze manipulatieve mensen? Zij hebben mij duidelijk niet graag gezien ze valse dingen over mij vertellen aan hun omgeving over mij. Dit kunneb ze met mijn kind ook doen haar proberen tegen mij opzetten proberen afnemen gezien hoe manipulatief ze zich gedragen. Mijn ex gaat bv niet veel zeggen per sms maar wil als hij me ziet heb al gedacht hem gewoon eens op te nemen om zo nog wat bewijzen te verzamelen als het moet. Maaar ik ben echt ten einde raad ik verlies hier slaap aan hoezo kies ik dit kind alleen draag ik het 9 maand zie ik negenmaand af beval ik en komt hij me dicteren hoe hij de dingen ziet en dat ik zo moet volgen volgens hem en zijn moeder? Is er rechtvaardigheid voor vrouwen in mijn situatie kunnen wij ons tegen zo’n mannen beschermen en zekerheid hebben dat zij niet zomaar onze kinderen van ons kunnen weghalen ook niet 50/50. Ik ben ok met als het kind ouder is het om de twee weken in het weekend bij hem kan gaan kwestie van een band te creëren maar gezag hebbende dat ben in want ik vind dat hij maar niet moest het kind als een optie zien!!HELP ME!!