JuridischForum.be

Gisteren (6/2/13) was er een interessant stuk over het al dan niet moderniseren van erfrecht op volt.

http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/m ... /1.1542777" onclick="window.open(this.href);return false;

Jan Nolt vond ik bijzonder knap in zijn beweringen. Ik steun hem voor 100 %. Een kind onterven is zoals hij zegt: "Jij bent mijn kind niet".
Bovendien moet de schuldige voor de onterving niet altijd worden gezocht bij de kinderen, die zich misdragen hebben. Waar is het fout gelopen? Communicatie van ouders naar kind of andersom? Waarom stonden beide partijen niet open voor een grondig gesprek, desnoods onder leiding van een therapeut ...?

De bewering alsof met een wetswijziging het aantal conflicten / betwistingen zal dalen is totaal zinloos en onvoorspelbaar.

De toenemende kennis (of misschien beter "notie") terzake van de bevolking en de eenvoudige elektronische manieren van informatieverschaffing via weksites ed zijn volgens mij factoren die het aantal geschillen sterk doen toenemen ...

k.b.

Waarom zouden ouders hun kinderen niet mogen onterven om eender welke reden.
Ook in mijn familie is ter zake zo'n discussie aan de gang. Zelf heb ik tegen mijn moeder al gezegt dat zij alles mag opsouperen zoals ze wil alleen moet ze niet onnozel gaan doen. Ik vind namelijk dat ik helemaal geen absoluut recht hebt op het geld van mijn vader dierbaar en mijn moeder. Dat ze profiteert van wat ze nog heeft aan tijd en geld en dan zie ik wel als er iets overschiet. En zoniet who cares ?
Tenslotte zijn het de ouders die het kapitaal opbouwen en dat in bijna alle gevallen zonder hulp van de kinderen die eigenlijk geld kosten.
Dat ze geld kosten kan je niet onderuit dat is evident dat is je verantwoordelijkheid om ouder te worden en te willen zijn.
Maar zeg mij eens: wie geeft mij een goede reden waarom kinderen er automatisch mogen van uitgaan dat de door hun ouders verdiende centen dan ook maar van hen moeten zijn. Ik kan mij alleen terugvinden in een wetgeving die stelt dat kinderen niet achterop worden gestelt en een soort van voorrang krijgen bij beslissingen van ouders die kant noch wal raken of verdacht lijken zoals bvb erfenissen die plots naar sektes gaan en dergelijke

Ik heb eigenlijk ook geen probleem ...

Maar van die verhalen waarbij één kind bevoorbeeld opgenomen is in een instelling en dat men er alles aan doet om de nalatenschap te laten schuiven naar de anderen ... onder het voorwendsel dat "die leeft als een plant en is ook gelukkig zonder geld" ... "de overheid draagt de kost" ...

Laatst nog gezien een kleinkind dat bewindvoerder was voor zijn grootmoeder ... en drie dagen voor de aanstelling hem alles naliet via testament ...
Op een gebruikelijk kladbladje ...

k.b.

...Ik kan mij alleen terugvinden in een wetgeving die stelt dat kinderen niet achterop worden gestelt en een soort van voorrang krijgen bij beslissingen van ouders die kant noch wal raken of verdacht lijken zoals bvb erfenissen die plots naar sektes gaan en dergelijke

Zo'n wet zou m.i. voor nog meer conflicten zorgen dan er nu al zijn, want wanneer is een beslissing "kant noch wal" of "verdacht". In de ogen van de kinderen waarschijnlijk altijd, en dus per definitie betwisting van de erfenis, als niet de volledige erfenis aan hen toekomt. Laat het dan maar zoals het nu is.

---------------
Overigens, wat betreft aanpassing van de erfeniswetten om conflictsituaties te verminderen. Er is geen enkele wet mogelijk die 'greedy' mensen kan beletten om zich tekort gedaan te voelen eens er geld te verdelen valt.

met kant noch wal raken bedoel ik dus dat bvb een verpleegster palliatief plots in het testament voorkomt, dat er plots een stichting Fabiola des heiligdom opduikt
etc etc. Dergelijke zaken zou je wel in een vorm kunnen gieten die een wet kan zijn

Maar wat je onder het streepjeslijntje zet kan ik alleen maar beamen.

Jan Nolt vond ik bijzonder knap in zijn beweringen. Ik steun hem voor 100 %. Een kind onterven is zoals hij zegt: "Jij bent mijn kind niet".
Bovendien moet de schuldige voor de onterving niet altijd worden gezocht bij de kinderen, die zich misdragen hebben. Waar is het fout gelopen? Communicatie van ouders naar kind of andersom? Waarom stonden beide partijen niet open voor een grondig gesprek, desnoods onder leiding van een therapeut ...?

Dat was ook mijn ondervinding. Hij sprak de dame onder tafel.
Afblijven van iets wat goed is. Altijd die zever van 'uit de tijd van Napoleon', had er toen bewust voorstel een wet geweest, zou die al lang veranderd zijn geweest.
En die politiekers begrijp ik al helemaal niet. Daar win je niks mee, misschien 2 kiezers verliezen, en 1 gefrustreerde ouder erbij.
Dat men kinderen wil onterven die 'aan de drugs zitten, of centen opdoen aan alcohol,..', ja, maar vaak is het anders. Vaak worden die aanschouwd als 'sukkeltjes', en diegene die hard zijn of haar best heeft gedaan worden gezien als 'die hebben niks nodig'. Dat zijn vaak de feiten, dat merk ik in eigen familie. Daarom wil ik nooit meer gaan naar mijn ouders, daar is dus een reden voor,..... Dat al die oudjes in een rusthuis dat ook eens zeggen. Sommigen worden gedurig bezocht foor de kinderen, kleinkinderen en de helft van het dorp.
Hoe zou dat toch komen ?

Stel er doet iemand een voorstel en dat is

Ik ga mijn kind onterven omdat ik vind dat hij/zij een onherstelbare fout heeft gemaakt door in dronken toestand de jonge vrouw van fietster te reduceren tot een hulpbehoevende minder valide. Dat geld komt ten goede aan de jonge vrouw.
En zo kan men nog wel een paar situaties uit z'n mouw schudden die onterving kunnen verantwoorden

Dat is toch een fair voorstel ?

Daar zijn rechtbanken voor denk ik zo. Die hulpbehoevende moet dan wachten op iemands dood ? En de andere hulpbehoevende heeft de pech dan niets te ontvangen met dergelijke ouders die redenen zoeken om hun kinderen te onterven ?

Er was geen probleem, er is geen probleem, maak er dan ook geen. Er zijn -tig dingen om de aandacht te trekken voor die politiekers. Een wet veranderen voor 'a few' die het nodig achten ?
Je kan je kinderen genoeg pesten.

@ganapathi tantre,

Dat uw ouders hun Geld opsouperen, lijkt met toch wel iets anders dan hun kinderen effectief onterven.

Met dat eerste heb ik zeker geen probleem. Ze hebben gewerkt voor hun geld, en hoe minder geld er te verdelen valt onder de kinderen, hoe minder kans op ruzie tussen de kinderen.
Maar kinderen "zomaar" onterven lijkt met toch een niet zo gezonde situatie te zijn.

Mogen hun kinderen dan ook zeggen tegen hun ouders, trek uw plan als je een RVT niet meer kan betalen in dit geval?

met kant noch wal raken bedoel ik dus dat bvb een verpleegster palliatief plots in het testament voorkomt, dat er plots een stichting Fabiola des heiligdom opduikt
etc etc. Dergelijke zaken zou je wel in een vorm kunnen gieten die een wet kan zijn

Maar wat je onder het streepjeslijntje zet kan ik alleen maar beamen.

Verpleegkundigen kunnen wettelijk nooit in een testament voorkomen van patienten die ze behandelen.
Tenminste als ze geen natuurlijke erfgenamen zijn....

Stel er doet iemand een voorstel en dat is

Ik ga mijn kind onterven omdat ik vind dat hij/zij een onherstelbare fout heeft gemaakt door in dronken toestand de jonge vrouw van fietster te reduceren tot een hulpbehoevende minder valide. Dat geld komt ten goede aan de jonge vrouw.
En zo kan men nog wel een paar situaties uit z'n mouw schudden die onterving kunnen verantwoorden

Dat is toch een fair voorstel ?

Heb jij nooit een fout gemaakt?

Mijn eigen ondervindingen zijn dat hoe minder de personen in kwestie kennis hebben van erfrecht hoe moeilijker de situatie.
Als er weinig kennis is voelt er zich altijd iemand benadeelt en kan het nooit goed zijn, bv. als een man sterft, de vrouw krijgt vruchtgebruik en de kinderen hebben dan de naakte eigendom ervan.
Die kinderen denken dan wel in eerste instantie dat ze geld gaan krijgen, en dan begint de miserie.

Als iedereen weet wat mogelijk is valt er tenminste te praten, ik ken nu zelf een geval waarbij er 4 kinderen zijn, waarvan 1 gehandicapt en inwoont bij de 3 andere kinderen. De ouders hebben nu al een som geschonken aan de kleinkinderen van die 3 kinderen en het vruchtgebruik aan de ouders waardoor die kunnen voorzien in de zorgen van het gehandicapte kind. Zo vermijden ze de problemen rond het erfrecht.

En zoals aangegeven door in 'Volt', als je uiteindelijk wil kan je wel je kind op een bepaalde manier onterven.
Maar dan stel ik één moeilijk voorbeeld: Een kind werd mishandeld door zijn vader, als hij ouder wordt behoudt hij daar trauma's aan over en zit dan aan 'de drank'. De vader wil dan zijn kind onterven omdat zijn kind aan 'de drank' zit en zijn erfenis zou verkwisten. jah?

----

Al bij al, moeten we niet al blij zij als we iets krijgen?
Als onze ouders het verteren, hebben ze dat recht dan niet? Het is toch hun geld...

Ik dacht dat dit topic gaat over onterven van kinderen, en niet of ouders wel of niet het recht hebben hun geld te gebruiken.
Natuurlijk mogen ouders hun geld over de balk gooien. Het is hun geld. Hoe minder er te verdelen valt nadien hoe beter.

Alleen moeten ze dan wel zien dat ze in hun eigen kosten kunnen voorzien nadat ze hun geld over de balk hebben gegooid.
En zeker als ze hun kinderen effectief onterven.