Een lang verhaal, maar elk detail lijkt me noodzakelijk, dus .....
In 2001 overleed mijn eerste echtgenote. Haar ouders leefden nog allebei en zij had één oudere broer (P) die gescheiden was van zijn echtgenote en inwoonde bij zijn ouders.
Uit ons huwelijk zijn twee kinderen geboren.
Volgens het erfrecht werden zij op dat ogenblik dus "reservataire erfgenamen door plaatsvervulling". Zij waren toen respectievelijk 5 (D) en 2 (Y) jaar oud.
In 2003 overleed de moeder van mijn overleden echtgenote. Gezien zij geen eigen onroerende goederen naliet en haar eigen roerend goed met moeite volstond om de begrafeniskosten te dekken was er toen geen sprake van een erfenis.
In 2008 kwam P overeen met zijn vader dat die bij leven de ouderlijke woonst zou verkopen aan zijn zoon.
Aangezien mijn kinderen nog niet meerderjarig waren werd ik hiervan op de hoogte gesteld door P.
Ik vroeg daarop om meer informatie van de daarvoor aangestelde notaris aangezien ik van mening was dat de verkoopsom aan de lage kant was. Wat ik wel kan begrijpen vanuit het standpunt van de vader en de zoon maar als ouder ben ik verplicht in de eerste plaats te denken aan de belangen van mijn kinderen en ervoor te zorgen dat zij krijgen waar ze recht op hebben.
Ik kreeg daarop een telefoontje van de notaris die mij vertelde dat het onroerend goed geschat was door een erkende schatter en dat daarbij rekening was gehouden met de courante prijs van huizen in die omgeving.
Ik argumenteerde dat de helft van de tuin (die paalt aan een achterliggende straat) in het BPA ingekleurd staat als bouwgrond en vroeg of daarmee rekening was gehouden. De notaris antwoordde dat de kans dat dit stuk ooit als bouwgrond zou gebruikt worden niet voor de nabije toekomst was en dat er derhalve geen rekening mee was gehouden.
Ik vroeg toen aan de notaris welke de waarde zou zijn van het goed indien het via een immobiliënkantoor werd te koop gesteld. Daarop kreeg ik als antwoord dat de prijs dan waarschijnlijk het dubbele zou zijn van de schatting.
Waarop ik de notaris heb geantwoord dat dit mijn vertrekpunt was waarna de notaris antwoordde dat we dan "uitgeklapt" waren.
Ik heb verder niets meer vernomen van die notaris tot ik in 2012 via mijn kinderen, die op bezoek waren bij hun opa, te horen kreeg dat P de woning had gekocht en er op naam van beide kinderen een spaarrekening was geopend.
Kon die verkoop doorgaan ondanks mijn bezwaren die ik heb gemaakt aan de notaris?
Twee maanden geleden overleed de opa en nu krijgt mijn oudste zoon D, die inmiddels 20 is geworden, een SMS van P met de mededeling dat er bij hem papieren van de notaris liggen die door P en Y zouden moeten getekend worden. Tevens zou opa een testament hebben nagelaten.
Ik heb daarop een SMS gestuurd naar P met de vraag om via e-mail wat meer info door te geven, aangezien ik nog altijd moet optreden in naam van Y (net 17 geworden).
Ik dacht dat de notaris toch zou behoren te weten dat Y nog niet meerderjarig is.
Ik dacht ook dat de notaris zou behoren te weten dat, indien er een testament werd opgemaakt, hij dit behoort rechtstreeks te laten weten aan D en Y, en niet via P.
Of heb ik het hier volledig fout?