Waarom er is nog geen uitspraak geweest...
En men kan nog altijd in beroep gaan.
Dat is waar, maar dat klinkt allemaal zo simpel tot je er voor staat... we willen gewoon van die zever af. Sinds we hier wonen is er nog geen rustig dagje geweest en eigenlijk had het al lang gestopt moeten zijn bij de vrederechter. maar neen. Eerst was het wij vs hun advocaat (kan je al raden hoe dat liep) en toen hebben we toch maar een advocaat onder de armen
moeten nemen. en nu blijkt dat de zever nog niet is afgelopen
(akkoord: we zullen eerst de effectieve uitspraak moeten afwachten. Het kan alle kanten uit, maar het ziet er niet goed uit) en moeten we vermoedelijk nog in beroep gaan ook nog. Straks zijn we verhuisd en is het allemaal nog niet afgelopen.
Je snapt wel waar ik naar toe wil: het is dikke zever, we worden er verplicht in mee gezogen (want we kunnen geen kant uit) en omdat er een of andere vrederechter het niet zo eens is met europa moeten we het nog in beroep gaan uitzingen ook nog. (nogmaals: eerst uitspraak afwachten, maar...) mijn vertrouwen in het Juridische systeem heeft alleszins een knak gekregen hoor.
de vrederechter is al een hele grote stap voor ons. ieder mes snijdt aan twee kanten, dat weet ik, maar in dit geval is het aan één kant wel véééél scherper. We hadden van alles afgesproken en het zijn net die dingen waarvoor de verhuurder ons naar het vredegerecht sleept. we huren er ocharm nog geen half jaar en 't is al zo ver.
Het ging in eerste instantie om 3 punten:
1. de auto's blokkeren de 'gemeenschappelijke' inrit. Je moet weten, voor we tekenden hebben we zelfs afgesproken om de auto's daar te zetten. Niemand moest door die poort. van een gemeenschappelijke inrit was geen sprake. Maar soit, we hebben ons er bij neergelegd om de situatie leefbaar te maken. dit was al voor we naar het vredegerecht gingen. met andere woorden: hun punt houdt geen steek. Het was
al lang in orde.
2. er stonden een paar spullen op de koer van onze verhuis. Nogal logisch, wederom, want deze wilden we in een hondenhok steken die leeg stond op de koer. Dit was ook zo afgesproken. Toen we effectief aan het verhuizen waren stond dit hondenhok echter opeens vol met rommel van een andere huurder. De huurder heeft ons dus iets beloofd en ondertussen hetzelfde beloofd aan een andere verhuurder. Ook dit was
al lang opgelost. We hebben wat zaken verkocht tweedehands en de rest is naar het stort gegaan.
3. de konijnen.