Zoals enkele anderen hier (ben tot 2 jaar terug gaan lezen) mij serieus verslikt in mijn koffie toen ik een oproeping kreeg voor verhoor als verdachte vluchtmisdrijf. En nu ook een dagvaarding voor de rechter mocht ontvangen, met beschuldiging vluchtmisdrijf. En dan lees je dat sommigen ervan afkomen door het ongeval te ontkennen, dat men zelfs geen moeite doet bij de politie en het gerecht om camerabeelden en dergelijke op te vragen, en dat in mijn geval mijn geen moeite heeft genomen om bewijzen in mijn voordeel te verzamelen. Is het gerecht niet verondersteld de waarheid te proberen achterhalen?
Soit, hier het verhaal. Ongeveer einde februari 2019 veroorzaak ik naar het schijnt een aanrijding met stoffelijke schade, bij een maneuver met mijn trekker - oplegger. Ik heb daar niks van gemerkt, het is mijn baas die mij een 10-tal dagen later weet te melden dat ik een ongeval zou veroorzaakt hebben. Ik viel uit de lucht, en probeer voor mijzelf 1 en ander te reconstrueren: kan dit en zo ja, hoe dan.
De manager van de zaak waar ik moest leveren zou getuige zijn van het ongeval. Ik mag nog eens op rit naar die zaak om de uitleg te krijgen van wat er dan wel zou gebeurd zijn, maar de manager is afwezig. Na de vakantie nog eens: dan blijkt de assistent manager getuige te zijn, maar ook daar is niks van aan blijkbaar. Zou ook vreemd zijn dat ze mij niks vertellen op het moment zelf? Ook het uur van de vermeende feiten klopt niet helemaal met mijn ritverslag, dus ik begin een vuile streek te vermoeden van enkele collega's die het op mij gemunt hebben. Immers: enkele dagen voordat ik door mijn baas op de hoogte was gesteld van het ongeval, had een collega mij ook al de vraag gesteld of ik een schade had gereden met zijn vrachtwagen, er ontbrak een laddertje. Ik wist van niks. Ik kan dus moeilijk geloven dat ik ongeval veroorzaakt heb, er zijn geen foto's en van de ladder waarvan mijn collega beweert dat ik hem zou afgereden hebben ontbreekt elk spoor. Er zit een vreemd reukje aan het verhaal.
Als ik eindelijk bij de politie mijn verklaring mag afleggen, krijg ik eindelijk foto's te zien, en dat voelt vreemd genoeg ook als een opluchting: de ladder staat de foto's en het verhaal klopt vermoedelijk dus wel. Op basis van de foto's en de situatie ter plaatse probeer ik de reconstructie te maken van wat er zich vermoedelijk heeft afgespeeld, dmv een schets en de geschreven uitleg in mijn verklaring. Ik zet ook duidelijk in mijn verklaring dat ik van niks wist. Bovendien doe ik niet moeilijk: het is zeer vermoedelijk zo dat ik dit ongeval veroorzaakt heb en dat mag ook zo in mijn verklaring, op die manier gaat de afhandeling voor de tegenpartij ook vlotter lijkt mij. Ik wil ook niet gaan ontkennen terwijl de kans groot is dat ik schade heb toegebracht aan iemand anders zijn wagen.
Maar dan: toch beslist het parket om te vervolgen voor vluchtmisdrijf, wtf? Ik heb hier veel vragen rond. Is dit gewoon standaard zo en moet ik mij geen zorgen maken? En ga ik mij moeten verdedigen eigenlijk? Volgens mijn research is er enkel sprake van vluchtmisdrijf als je van iets weet? Hoe gaan ze dan bewijzen dat ik wel van iets wist terwijl ik van niks wist? Dat is een mission impossible voor het parket, maar waarom doet het parket dit dan toch? Gaan ze dan uit van veronderstellingen, ik had het moeten weten? En hoe kan ik dan bewijzen dat ik het niet wist? Hoe kan dit nu, werken met veronderstellingen, sowieso ben je ook nog eens onschuldig tot het tegendeel bewezen is. En vaniets dat niet is, zijn er geen bewijzen. Kan ik mij verwachten aan de correctheid en de rechtvaardigheid van vrouwe justitia of kan ik mij aan vuile spelletjes verwachten? Gaan ze mij in een val proberen lokken tijdens deze dagvaarding? Als ik erover nadenk neem ik aan dat vluchtmisdrijf altijd moeilijk is om te bewijzen, dus gaan ze er dan vanuit dat ik wel van iets wist? Weet het parket dan niet dat je met een vrachtwagen niet zo gemakkelijk merkt dat je ergens tegen rijdt, zie ook de ongevallen met De Lijn? Klopt hoor beste mensen, je merkt zoiets niet als chauffeur.
Waaraan moet ik mij verwachten? Mag ik verwachten van het gerecht dat ze de waarheid en de feiten proberen achterhalen of moeten ze hun statistieken van veroordelingen voor vluchtmisdrijven nog opblinken en is het hen daarom te doen? Heb ik eigenlijk een advocaat nodig? Mijn werkgever is er niet happig op, ik moet voor hem gewoon mijn verhaal gaan doen bij de rechtbank en dan zien we wel, zegt hij. Hoe komt het over als je zonder advocaat naar de rechter stapt? Zien ze je dan als een gemakkelijk slachtoffer voor hun statistieken? Krijg je het dan harder te verduren?
Ik weiger in elk geval een straf hiervoor aangezien ik onschuldig ben en op dat gebied ben ik ne koppige
Een eventuele voordeling zal een pijnlijk litteken voor het leven zijn en sowieso zou ik dan eerder de bak in willen ipv ook maar 1 euro straf hiervoor te betalen. Is dat mogelijk?En oh ja, ik word ook nog beschuldigd dat ik had moeten kunnen stoppen voor een voorzienbare hindernis. Dit lijkt mij een truukje om mij te bestraffen voor de aanrijding en an sich kan en wil ik daar ook niet direct iets tegen inbrengen. De auto waar ik tegen aan ben gereden stond fout geparkeerd, zo blijkt uit de foto's en ik heb dat niet door gehad. Er valt dus te vermoeden dat ik op die manier de schade bij mijn maneuver heb veroorzaakt. Ik plan dit aan het oordeel van de rechter over te laten en de uitspraak hierover gewoon te aanvaarden, slim idee? En uiteraard, je kan er donder op zeggen dat de tegenpartij geen boete heeft gekregen wegens fout parkeren, dat heet dan rechtvaardigheid?
Geert, ontgoochelde burger
geseponeerd ...
Is er niet een onderzoeksrechter die alles onderzoekt?
