Hallo
Al bijna 1.5j lig ik in conflict met de weduwe van mijn vader betreffende de erfenis. Ik zal jullie niet vervelen met alle details. We zijn nu op het punt gekomen dat zij, tegen advies van haar eigen notaris in, een advocaat in de hand gaat nemen. We hebben zelfs 2 voorstellen tot verdeling van haar notaris ontvangen (helaas niet door haar ondertekend) waar we telkens mee akkoord gegaan zijn. Maar ja, op het laatste moment trok zij haar akkoord telkens weer in.
Dus hier staan we nu. Ik heb uitgebreide rechtsbijstand en mijn makelaar liet weten dat ook dit geval daaronder valt. Dus ik maak me niet perse zorgen. Maar het is en blijft vervelend. Het is toch een constante bron van stress.
Ik vind het ook zo bizar dat er niet eerst een bemiddelaar aangesteld is. Dus ik kan alleen maar concluderen dat zij tot geen enkel overleg bereid is wat de zaak nog bemoeilijkt
Kunnen jullie me een idee geven van wat me nu verder te wachten staat? En eventueel hoe ik me moet voorbereiden?
Alvast bedankt
-
Queenofwands78
Topic Starter - Berichten: 58
- Juridisch actief: Nee
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Punt is, ze gaan niet akkoord met wat hun wettelijk gezien toekomt en hopen op deze manier (dreigen met advocaat/rechtszaak) druk te zetten om er veel meer uit te slepen. Wij hebben exact hetzelfde meegemaakt, waarbij onze Wit-Russische ‘stiefmoeder’ ook tot twee maal toe de vereffening-verdeling van haar eigen notaris weigerde te tekenen nadat wij die telkens al getekend hadden.
Onze 'stiefmoeder' zei vlakaf dat ze haar deel veel te weinig vond. Ze eiste ruim het dubbele, anders zou ze gewoon niet tekenen, een rechtszaak starten, enz. Ik was er nogal gerust in dat ze dat laatste zeker niet ging doen, alleen al vanwege de kosten. Wat zou ze ook aan de rechter zeggen: ik wil gewoon méér?
Nadat zij de ook de tweede keer weigerde te tekenen, besloten wij helemaal niks meer te doen, ervan uitgaand dat zij die erfenis veel dringender wilde dan wij.
Een hele tijd hoorden we niets, vooral omdat er nog een andere rechtszaak liep tegen haar.
Toen het duidelijk was dat ze ons niet onder druk kon zetten door te dreigen met juridische stappen, ging ze over op een andere tactiek: claimen dat ze financiële inbreng had gehad in het huwelijk en dat ze dit kon bewijzen. Dat heeft dan nog anderhalf jaar aangesleept, omdat zowel haar als onze notaris op die bijkomende bewijzen zaten te wachten. En deze kritiekloos aanvaardden toen ze kwamen. Maar ik had heel de financiën van mijn vader uitgeplozen en wist dat ze geen inbreng had gehad. Door documenten die we aantroffen in de nalatenschap, kon ik aantonen dat zowel haar claims als haar bewijzen flagrant bedrog waren. Toen hield het voor de notarissen (eindelijk) ook op en kon ze geen kant meer op. Tenzij zelf naar rechtbank stappen, maar dat was allicht het laatste wat ze wilde.
TS: ik denk nog steeds dat u in een comfortabele positie zit. Ofwel gewoon totaal niks meer doen en gaar laten sudderen. Bedenk dat zij op dat geld uit is en uiteindelijk wel zal moeten plooien als ze beseft dat haar vlieger niet op gaat. Waarbij u zeer waarschijnlijk nog wel allerlei gedoe en onderhandelingen over wat euro’s hier en daar te wachten staan. Hopelijk dan niet tot en met fraude, zoals bij ons.
Ofwel, aangezien u toch rechtsbijstand hebt, er gewoon zelf korte metten mee maken. Als het gewoon om een rechttoe rechtaan verdeling gaat, is dat zeker te overwegen. Ik denk dat in ons geval beide opties qua tijd op hetzelfde neer waren gekomen.
PS: nadat onze stief twee maal op het laatste moment de verdelingen weigerde te tekenen, ging ze een advocaat nemen. We werden vervolgens serieus geïntimideerd door haar zogenaamde raadsman, die helemaal geen advocaat bleek te zijn.
Onze 'stiefmoeder' zei vlakaf dat ze haar deel veel te weinig vond. Ze eiste ruim het dubbele, anders zou ze gewoon niet tekenen, een rechtszaak starten, enz. Ik was er nogal gerust in dat ze dat laatste zeker niet ging doen, alleen al vanwege de kosten. Wat zou ze ook aan de rechter zeggen: ik wil gewoon méér?
Nadat zij de ook de tweede keer weigerde te tekenen, besloten wij helemaal niks meer te doen, ervan uitgaand dat zij die erfenis veel dringender wilde dan wij.
Een hele tijd hoorden we niets, vooral omdat er nog een andere rechtszaak liep tegen haar.
Toen het duidelijk was dat ze ons niet onder druk kon zetten door te dreigen met juridische stappen, ging ze over op een andere tactiek: claimen dat ze financiële inbreng had gehad in het huwelijk en dat ze dit kon bewijzen. Dat heeft dan nog anderhalf jaar aangesleept, omdat zowel haar als onze notaris op die bijkomende bewijzen zaten te wachten. En deze kritiekloos aanvaardden toen ze kwamen. Maar ik had heel de financiën van mijn vader uitgeplozen en wist dat ze geen inbreng had gehad. Door documenten die we aantroffen in de nalatenschap, kon ik aantonen dat zowel haar claims als haar bewijzen flagrant bedrog waren. Toen hield het voor de notarissen (eindelijk) ook op en kon ze geen kant meer op. Tenzij zelf naar rechtbank stappen, maar dat was allicht het laatste wat ze wilde.
TS: ik denk nog steeds dat u in een comfortabele positie zit. Ofwel gewoon totaal niks meer doen en gaar laten sudderen. Bedenk dat zij op dat geld uit is en uiteindelijk wel zal moeten plooien als ze beseft dat haar vlieger niet op gaat. Waarbij u zeer waarschijnlijk nog wel allerlei gedoe en onderhandelingen over wat euro’s hier en daar te wachten staan. Hopelijk dan niet tot en met fraude, zoals bij ons.
Ofwel, aangezien u toch rechtsbijstand hebt, er gewoon zelf korte metten mee maken. Als het gewoon om een rechttoe rechtaan verdeling gaat, is dat zeker te overwegen. Ik denk dat in ons geval beide opties qua tijd op hetzelfde neer waren gekomen.
PS: nadat onze stief twee maal op het laatste moment de verdelingen weigerde te tekenen, ging ze een advocaat nemen. We werden vervolgens serieus geïntimideerd door haar zogenaamde raadsman, die helemaal geen advocaat bleek te zijn.
-
Queenofwands78
Topic Starter - Berichten: 58
- Juridisch actief: Nee
@iota bedankt om je verhaal te delen! Het is flagrant hoe gelijklopend onze verhalen tot nu toe zijn. Tot de nationaliteit toe. Afgaande op jouw verhaal denk ik dat ik haar inderdaad nog even laat sudderen
Ja, ik vind het ook straf. Maar anderzijds niet verbazend. Die dames trouwen tenslotte voor het geld en als puntje bij paaltje komt, blijkt het Belgisch erfrecht zo in elkaar te zitten dat ze een heel pak minder erven dan ze blijkbaar hadden verwacht. Wat kan je dan anders doen dan je mede-erfgenamen onder druk proberen te zetten door je handtekening te weigeren tenzij je méér krijgt.
Wij hadden daarvoor nooit met erfenissen te maken gehad en ik moet zeggen dat ik soms ook verbaasd was welke uitzonderingsregel er nu weer uit de mouw kwam. Het moet zuur zijn als je pakweg op de helft van het spaargeld had gerekend, maar dit blijkt opeens eigen vermogen van de overledene te zijn. Of dat je plots wettelijk 20 jaar ouder bent dan het oudste stiefkind als het op de omzetting van vruchtgebruik aankomt
Wij dachten, als beide notarissen een vereffening-verdeling overeenkomen, zal die wel kloppen volgens de wet en voor de rechtbank standhouden. Stiefmoeder kan altijd proberen een hogere omzetting te onderhandelen dan in de gepubliceerde omzettingstabellen, maar bij onenigheid past de rechtbank sowieso deze laatste toe. Dus zagen wij geen reden om toegevingen te doen en had zij niks te winnen bij een gerechtelijke verdeling. Zelf hebben we nooit juridische stappen overwogen vanwege de fuss en de kosten (wij waren daar denk ik niet voor verzekerd), terwijl het resultaat allicht hetzelfde zou zijn geweest als het voorstel van de notarissen.
Ik ben wel bijna zeker: als we toch naar de rechtbank waren gestapt, was ze waarschijnlijk rap geweest om toch proberen te onderhandelen in de hoop er nog wat uit te halen en een rechtszaak te voorkomen.
Helemaal op het einde koos ze dan ineens toch eieren voor haar geld en ging ze discussiëren over letterlijk elke euro die ze mogelijk hier of daar nog kon bij krijgen. Daar hebben wij dan maar niet moeilijk over gedaan
Wij hadden daarvoor nooit met erfenissen te maken gehad en ik moet zeggen dat ik soms ook verbaasd was welke uitzonderingsregel er nu weer uit de mouw kwam. Het moet zuur zijn als je pakweg op de helft van het spaargeld had gerekend, maar dit blijkt opeens eigen vermogen van de overledene te zijn. Of dat je plots wettelijk 20 jaar ouder bent dan het oudste stiefkind als het op de omzetting van vruchtgebruik aankomt
Wij dachten, als beide notarissen een vereffening-verdeling overeenkomen, zal die wel kloppen volgens de wet en voor de rechtbank standhouden. Stiefmoeder kan altijd proberen een hogere omzetting te onderhandelen dan in de gepubliceerde omzettingstabellen, maar bij onenigheid past de rechtbank sowieso deze laatste toe. Dus zagen wij geen reden om toegevingen te doen en had zij niks te winnen bij een gerechtelijke verdeling. Zelf hebben we nooit juridische stappen overwogen vanwege de fuss en de kosten (wij waren daar denk ik niet voor verzekerd), terwijl het resultaat allicht hetzelfde zou zijn geweest als het voorstel van de notarissen.
Ik ben wel bijna zeker: als we toch naar de rechtbank waren gestapt, was ze waarschijnlijk rap geweest om toch proberen te onderhandelen in de hoop er nog wat uit te halen en een rechtszaak te voorkomen.
Helemaal op het einde koos ze dan ineens toch eieren voor haar geld en ging ze discussiëren over letterlijk elke euro die ze mogelijk hier of daar nog kon bij krijgen. Daar hebben wij dan maar niet moeilijk over gedaan
-
Queenofwands78
Topic Starter - Berichten: 58
- Juridisch actief: Nee
De laatste keer dat we van haar gehoord hebben had ze laten berekenen dat ze op 45€ meer recht had. Ja, daar gaan we natuurlijk niet moeilijk over doen.
We zitten hier dus echt in hetzelfde Schuitje. Hoewel er een aangenaam bedrag te verdelen is blijft ze maar proberen. Maar inderdaad, eigen vermogen, die 20 jaar. Och ja, laat haar maar gaar koken.
We zitten hier dus echt in hetzelfde Schuitje. Hoewel er een aangenaam bedrag te verdelen is blijft ze maar proberen. Maar inderdaad, eigen vermogen, die 20 jaar. Och ja, laat haar maar gaar koken.
Dan is de zaak mogelijk al ver gevorderd.De laatste keer dat we van haar gehoord hebben had ze laten berekenen dat ze op 45€ meer recht had.
Volgende kan nog een ultimatum zijn: ze noemt een globaal bedrag (minder dan wat ze eerst wilde, maar toch substantieel méér dan haar wettelijk aandeel) als zogenaamd 'laatste kans'. 'Te nemen of te laten'.
Maar het erfrecht is wat het is en u hebt uitgebreide rechtsbijstand